Γράφει ο Μάριος Διονέλλης.
Υπάρχουν εκείνοι που υποστήριζαν το ΟΧΙ αλλά το έκαναν ΝΑΙ. Εκείνο το βράδυ δήλωσαν νικητές, μα από την πρώτη στιγμή αγκάλιασαν την ήττα σαν να την είχαν τόσο ανάγκη. Και σήμερα «κλαίνε» επετειακά…
Υπάρχουν κι εκείνοι που ψήφισαν ΟΧΙ αλλά δεν τους πειράζει που έγινε ΝΑΙ. Ακολουθούν ακόμα τους πρώτους, έχοντας πειστεί πως αυτή ήταν η καλύτερη λύση. Κι αυτοί νικητές δηλώνουν γιατί «έστω κι έτσι, κάτι καταφέραμε σε σχέση με τους προηγούμενους».
Φυσικά υπάρχουν και οι «προηγούμενοι», που τότε υποστήριζαν το ΝΑΙ. Νικητές δηλώνουν κι αυτοί αφού στην πράξη το δικό τους πέρασε. Ανάμεσα σε αυτούς μάλιστα, υπάρχει και το χειρότερο είδος, κάτι θλιβερά ανθρωπάκια, κυρ Παντελήδες που φτάνουν να καμαρώνουν όταν τους λένε ακόμα «γερμανοτσολιάδες». Ζητούν εκδικητικά να στήσουμε άγαλμά στους Ευρωπαίους, χρεώνουν σε όλο τον λαό τους νεκρούς της Μαρφίν και χαίρονται όταν έρχονται νόμοι που περιορίζουν τις διαδηλώσεις. Κι αυτοί, σε σχέση με το δημοψήφισμα (ειδικά αυτοί) δηλώνουν πατεράδες της νίκης.
Και υπάρχουμε κι εμείς που δηλώνουμε ξεκάθαρα ηττημένοι. Εδώ δεν έχει μεγάλο συνωστισμό, δεν θα μαλώσουμε για το ποιος έχει προβάδισμα στην ήττα. Οι άλλοι μας κοιτούν ακόμα περίεργα. Δεν πειράζει, έτσι κι αλλιώς δεν θα καταλάβουν ποτέ. Δεν είναι φτιαγμένοι για να καταλάβουν…
Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, τουλάχιστον ας ξανασκεφτούμε με ποιανών τα χέρια θα μοιραστούμε τις φωλιές νερού που και πάλι συντηρούμε μέσα στις φλόγες…
Πηγή: https://dionellis.gr/
Κείμενα με παρόμοιο περιεχόμενο:
Οδεύοντας προς το δημοψήφισμα: οι τράπεζες έκλεισαν, καιρός να ανοίξουν οι καρδιές
Οδεύοντας προς το δημοψήφισμα Μέρος 3: οι λέξεις σαν σπαθιά
Οδεύοντας προς το δημοψήφισμα Μέρος 4: επιστροφή στο μέλλον
Οδεύοντας προς το δημοψήφισμα Μέρος 5: χαμόγελα από την “κλειδαρότρυπα” του σύμπαντος
Οδεύοντας προς το δημοψήφισμα Μέρος τελευταίο: μπροστά τι έρχεται δεν ξέρω, μα πίσω δεν γυρνώ!
