Τα Κοινά Ιστορικά Εγχειρίδια, τα Ιστορικά βιβλία γραμμένα από κοινού – Joint History Books είναι μια πρωτοποριακή συλλογή ιστορικών πηγών από χώρες των Δυτικών Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, σχεδιασμένη για να εμπνέει τους μαθητές και τις μαθήτριες και να ενισχύει τους καθηγητές και τις καθηγήτριες της ιστορίας με διαφορετικές οπτικές γωνίες. Η αποστολή των ιστορικών που εμπλέχτηκαν στη συγγραφή και του Κέντρου για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη που ανέλαβε ουσιαστικά την υλοποίηση του μεγάλου αυτού συγγραφικού έργου είναι να εξοπλίσουν καθηγητές και μαθητές με τα απαραίτητα εργαλεία που θα τους παρέχουν τη δυνατότητα να αναλύουν και να συζητούν τις εθνικές ιστορικές αφηγήσεις, προωθώντας την κριτική σκέψη όχι μόνο για το παρελθόν, αλλά και για το παρόν και το μέλλον.
Η συλλογή παρέχει μια διεξοδική και λεπτομερή εξέταση μιας σημαντικής ιστορικής περιόδου, που ξεκινά τον 14ο αιώνα με την άνοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια και τελειώνει με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, με μια μικρή αναφορά στις προκλήσεις του 21ου αιώνα. Το περιεχόμενο των βιβλίων βρίσκεται ελεύθερο στο διαδίκτυο και είναι μεταφρασμένα σε δέκα γλώσσες – και στα ελληνικά. Οι τίτλοι είναι οι εξής:
Έθνη και Κράτη στη Νοτιοανατολική Ευρώπη
Ο Ψυχρός Πόλεμος (1944 – 1990)
Πόλεμοι, διαιρέσεις, ενοποίηση (1990 – 2008)
Επανεκκίνηση με νέα χρηματοδότηση
Το Κέντρο για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, είχε σταματήσει τις δραστηριότητές του εξαιτίας έλλειψης χρηματοδότησης. Η ιστοσελίδα που φιλοξενούσε τα βιβλία ήταν ανενεργή. Η ομάδα που έδωσε ψυχή στο έργο κατάφερε να βρει νέα χρηματοδότηση (από την ΕΕ και την Γερμανία) και να δημιουργήσει το joint history project, το οποίο φιλοξενεί εκ νέου τα σχολικά εγχειρίδια, επεξεργάζεται κεφάλαια για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και πρόσφατα δημοσίευσε το παρακάτω βίντεο, στο οποίο μιλούν μερικές και μερικοί από όσους πρωταγωνίστησαν και εργάστηκαν για την πραγματοποίηση αυτού του γιγάντιου έργου.
“Η δημιουργία αυτών των έξι βιβλίων ήταν μια μεγάλη περιπέτεια αλλά ήταν και μία εξαιρετική εμπειρία για τον καθένα και την καθεμιά από εμάς. Όταν ξεκινήσαμε πριν είκοσι χρόνια ήμασταν νέοι και αγνοούσαμε πολλά πράγματα. Μην ξεχνάμε ότι ειδικά στην αρχή, πολλά μέλη της ομάδας έβγαιναν από πόλεμο, κουβαλούσαν τραύματα. Ήταν δύσκολο να καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι και να μιλήσουν με ειλικρίνεια ο ένας στον άλλον. Ήταν λοιπόν μια διαδικασία που χρειαζόταν θάρρος, αλλά το καταφέραμε.”, λέει μεταξύ άλλων η Χριστίνα Κουλούρη, ιστορικός, πρύτανις του Παντείου Πανεπιστημίου.
“Για όσους βλέπουν την ιστορία ως μια εθνική προσπάθεια, ένα έργο σαν το γράψιμο της ιστορίας από κοινού για όλες τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων και της Νότιας Ευρώπης αποτελούσε και αποτελεί ένα αγκάθι στο πλευρό. Γι’ αυτό και οι ιστορικοί από όλες τις χώρες που συμμετείχαμε σε αυτήν την προσπάθεια δεχθήκαμε τις ίδιες επιθέσεις, ότι πρόκειται για μια συνωμοσία ή ότι κάποιος μας επηρεάζει και προσπαθούμε να διαφθείρουμε τους καθηγητές/τριες και τους φοιτητές/τρις”, αναφέρει ο Σέρβος ιστορικός, Νέναντ Σέμπεκ, πρόεδρος του Κέντρου για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.
“Οι εθνικιστές πάντα θέλουν να ελέγχουν τη μία, μοναδική και μονολιθική ιστορική άποψη. Ενδιαφέρονται ιδιαίτερα να αποτρέπουν τους νέους και τις νέες από το να έχουν τη δική τους οπτική για το παρελθόν και κατά συνέπεια για το μέλλον. Έτσι αυτά τα έξι βιβλία γράφτηκαν και εκδόθηκαν με σκοπό να συνδράμουν στην απελευθέρωση της Νοτιοανατολικής Ευρώπης από τον εθνικισμό και την αποκλειστικότητα της αλήθειας.”, είναι μερικές από τις δηλώσεις του πολιτικού αναλυτή, Ντούσαν Ρέλιτς.
“Από τον 19ο αιώνα αλλάξαμε πολιτικά συστήματα, ιδεολογίες, ηγέτες, κρατικά πλαίσια… αυτό που παρέμεινε αμετακίνητο στις κοινωνίες μας σε όλη την Νοτιοανατολική Ευρώπη, από την Σλοβενία μέχρι την Ελλάδα, είναι ακριβώς από το βαθιά ριζωμένο πατριαρχικό σύστημα, το οποίο διαποτίστηκε από τις κοινωνίες μας όλο τον 19ο και τον 20ο αιώνα και το οποίο, καθώς προχωράμε προς τα μέσα του 21ου αιώνα μάς χτυπά με σκληρότητα.”, λέει ο Εντίν Όμερσιτς, βόσνιος ιστορικός που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Σαράγεβο.
Δημοσιευμένο κείμενο με παρόμοιο περιεχόμενο:
