Στη σκέψη της θνητότητας, κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ερμηνεία. Στην ουσία όμως είναι μια μεγαλειώδης και συναισθηματική ιδέα. Όταν συνθέτω μουσική πάντα σκέφτομαι αυτή τη σύλληψη και την εμπεριέχω στον ήχο μου. Απλώς περιγράφοντάς την ως ανθρωπότητα, είναι μάλλον ανακριβές, νομίζω ότι πρόκειται για κάτι πολύ περισσότερο από μια λέξη.

Με αυτά τα λόγια ο Ιάπωνας συνθέτης, Ρουίτσι Σακαμότο, ξεκινά το παρακάτω βίντεο που ετοίμασε στα στούντιο Red Bull στο Τόκιο. Ευκαιρία για αυτή τη βιντεοσκόπηση, η ορχηστρική πρόβα του Ρέκβιεμ, που έγραψε τον Αύγουστο του 2021, για τα θύματα από τη ρήψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι το 1945. Αναφέρεται στη μουσική τεχνολογική πρόοδο που χρησιμοποιούν όλο και περισσότεροι συνθέτες και δηλώνει σίγουρος ότι ο Μπετόβεν θα έκανε το ίδιο αν ζούσε σήμερα, υποστηρίζοντας ότι για την εποχή του ήταν πρωτοπόρος. Κλείνει με τα εξής:

“Αυτό είναι ένα ρέκβιεμ για τα αμέτρητα θύματα των βομβαρδισμών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, είναι όμως επίσης μια δήλωση υπέρ της ειρήνης. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε αυτό το ιστορικό γεγονός, να το έχουμε ως αφύπνιση για να μην επαναλάβουμε αυτές τις καταστροφές. Για κάθε άνθρωπο η εμπειρία μιας μεγάλης αρρώστιας σηματοδοτεί αλλαγή στον τρόπο που σκέφτεται για πολλά πράγματα. Στη δική μου περίπτωση το είδα ως μια σπάνια ευκαιρία, γιατί δεν στέκεσαι κάθε μέρα στο χείλος μεταξύ ζωής και θανάτου. Είναι μια υπέροχη ευκαιρία για να διαλογιστώ πάνω στη θνητότητα. Αυτές ακριβώς οι εμπειρίες έχουν επιρροή πάνω στην τέχνη και το συναίσθημα που μεταφέρεις. Είναι σημαντικό γιατί όταν μεταφέρω αυτά τα νέα συναισθήματα στην ορχήστρα, όχι μόνο αλλάζει ο τρόπος που σκέφτομαι, αλλά εκφράζομαι περισσότερο, διοχετεύω τα συναισθήματά μου πιο εύκολα.”