Τις τελευταίες μέρες κυκλοφορεί στο διαδίκτυο μία φωτογραφία που απεικονίζει ένα μικρό κορίτσι από την Ουκρανία με ένα γλειφιτζούρι να κρατά μία καραμπίνα. Φορά μια κορδέλα στα μαλλιά της με τα χρώματα της σημαίας της χώρας της.

Η φωτογραφία είναι σκηνοθετημένη από τον πατέρα της. Αρχικά δημοσιεύθηκε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook για να τραβήξει την προσοχή στη ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία, όπως ο ίδιος εξηγεί.

Ο πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Donald Tusk την αναδημοσίευσε στον λογαριασμό του στο twitter γράφοντας “Μόνο μην της πείτε παρακαλώ ότι οι αυστηρότερες κυρώσεις θα ήταν πολύ ακριβές για την Ευρώπη!”

Αυτή η εικόνα έγινε viral. Ένα παιδί με όπλο γίνεται λάβαρο ηρωισμού.

Αυτή η εικόνα συγκλονίζει και μας οδηγεί σε βήματα πίσω σε θέματα πολιτισμού και προόδου. Αυτό άλλωστε δεν κάνει και ο πόλεμος;

Κοιτάζοντας αυτή την εικόνα βλέπω όλη την φρίκη του πολέμου, τα ερείπια, παιδιά με όπλα, φοβισμένα βλέμματα απέναντι στον κίνδυνο. Αναγνωρίζω όμως την ωραιοποιημένη – φιλτραρισμένη εκδοχή της εποχής μας. Όπου ο πόλεμος της Ουκρανίας περνάει μπροστά μας σαν κινηματογραφική ταινία.

Να μη συνηθίσουμε στις κινηματογραφικές προβολές της πραγματικότητας καθισμένοι στους καναπέδες μας. Σήμερα η ανάγκη είναι ακόμα μεγαλύτερη να είμαστε στον δρόμο και να απαιτούμε τον τερματισμό τον πολέμων σε οποιαδήποτε μέρος της γης. Σήμερα περισσότερο από ποτέ γνωρίζουμε τι συμβαίνει. Αυτή η “πρόοδος” της Ευρώπης και της διεθνούς κοινότητας, με τις συνθήκες και τα σύμφωνα υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ας μπει επιτέλους σε εφαρμογή.

Έτσι δεν θα χρειάζεται να φωτογραφίζουμε τα παιδιά μας με όπλα στα χέρια και φόντο τα ερείπια.