Με το Νόμπελ Οικονομίας 2021 τιμήθηκαν φέτος τρεις οικονομολόγοι, ο Ντέιβιντ Καρντ, ο Τζόσουα Άνγκριστ και ο Γκίντο Ίμπενς. Ο Καναδός Ντέιβιντ Καρντ τιμήθηκε με το βραβείο «για την εμπειρική συμβολή του στα οικονομικά της εργασίας». Ο Αμερικανός Τζόσουα Άνγκριστ και ο Ολλανδοαμερικανός Γκίντο Ίμπενς μοιράζονται το άλλο μισό Νόμπελ Οικονομίας «για τις μεθοδολογικές συνεισφορές τους στην ανάλυση των αιτιακών σχέσεων».
Ο Καρντ με την πρωτοποριακή του έρευνα άλλαξε ριζικά τις μέχρι τότε ιδέες για το εργατικό δυναμικό, δείχνοντας πώς η αύξηση του κατώτατου μισθού δεν εμποδίζει τις προσλήψεις ούτε μειώνει τις θέσεις εργασίας και οι μετανάστες δεν μειώνουν τις αμοιβές για τους εργαζόμενους που είναι γεννημένοι στη χώρα.
Ο Άνγκριστ και ο Ίμπενς μελέτησαν ζητήματα που δεν μπορούν να βασιστούν σε παραδοσιακές επιστημονικές μεθόδους και βοήθησαν στην επέκταση της χρήσης «φυσικών πειραμάτων» ή μελετών που βασίζονται στην παρατήρηση δεδομένων από τον πραγματικό κόσμο. Τέτοιες έρευνες έκαναν τα οικονομικά πιο εφαρμόσιμα στην καθημερινή ζωή, παρέχοντας στους υπευθύνους χάραξης πολιτικής πραγματικά στοιχεία για τα αποτελέσματα των πολιτικών.
Με την έρευνά του ο Καρντ διαπίστωσε ότι η είσοδος μεταναστών σε μια πόλη δεν αφαιρεί θέσεις εργασίας ούτε μειώνει τις αποδοχές των εργαζομένων, αντιθέτως μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο στο εισόδημα των γεννημένων στη χώρα. Αν και μετανάστες που έχουν βρίσκονται από πριν στην πόλη μπορεί να επηρεαστούν αρνητικά.
Οι Άνγκριστ και ο Ίμπενς κέρδισαν το μισό βραβείο για την επίλυση των μεθοδολογικών ζητημάτων που επιτρέπουν στους οικονομολόγους να βγάζουν συμπεράσματα για την αιτία και το αποτέλεσμα, ακόμη και όταν δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν μελέτες σύμφωνα με αυστηρές επιστημονικές μεθόδους.
Η εργασία του Καρντ με τον κατώτατο μισθό είναι ένα από τα πιο γνωστά φυσικά πειράματα στα οικονομικά. Το πρόβλημα με τέτοια πειράματα είναι ότι μπορεί να είναι δύσκολο να απομονωθεί η αιτία και το αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, αν θέλουμε να κατανοήσουμε αν ένα επιπλέον έτος εκπαίδευσης θα αυξήσει το εισόδημα ενός ατόμου, δεν μπορούμε απλώς να συγκρίνουμε τα εισοδήματα των ενηλίκων με ένα ακόμη έτος εκπαίδευσης με εκείνων που δεν έχουν.
Αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχουν πολλοί άλλοι παράγοντες που μπορεί να καθορίσουν εάν αυτοί που φοίτησαν ένα επιπλέον έτος είναι σε θέση να κερδίσουν περισσότερα χρήματα. Ίσως εργάζονται πιο σκληρά ή είναι πιο επιμελείς και θα τα κατάφερναν καλύτερα από εκείνους που δεν έκαναν έναν επιπλέον χρόνο ακόμη κι αν δεν σπούδαζαν παραπάνω. Αυτού του είδους τα ζητήματα αναγκάζουν τους οικονομολόγους και άλλους ερευνητές των κοινωνικών επιστημών να λένε ότι «ο συσχετισμός δεν αποδεικνύει την αιτιότητα».
Ο Ίμπενς, σε ένα paper, χρησιμοποίησε μια έρευνα με νικητές λαχείων για να αξιολογήσει τον αντίκτυπο ενός βασικού εισοδήματος που παρέχεται από την κυβέρνηση, το οποίο έχει προταθεί από αριστερούς πολιτικούς στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Διαπίστωσε ότι ένα βραβείο 15.000 δολαρίων ετησίως δεν είχε μεγάλη επίδραση στην πιθανότητα ενός ατόμου να εργαστεί.
Με πληροφορίες από το Associated Press