Γράφει η Χριστίνα Χριστοφόρου Λιβάνη.

Την Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου, χιλιάδες Παλαιστίνιες διαδήλωσαν για τον τερματισμό της βίας κατά των γυναικών, της πατριαρχικής καταπίεσης και της αποικιοκρατίας του Ισραήλ στα Παλαιστινιακά εδάφη. Σύμφωνα με δημοσίευση του Mondoweiss, οι διαδηλώσεις διεξήχθησαν την ίδια μέρα σε δώδεκα διαφορετικές πόλεις σε όλη την Παλαιστίνη, το Ισραήλ και τη διασπορά. Συγκεκριμένα στη Ραμάλα, την Ιερουσαλήμ, τη Χάιφα, τη Γιάφα, τη Γάζα, τη Βηρυτό και το Βερολίνο, μεταξύ άλλων.

“Δεν υπάρχει απελευθέρωση για την πατρίδα μας χωρίς την απελευθέρωση των γυναικών”.

Το κύμα διαμαρτυρίας ξεκίνησε μετά την «δολοφονία τιμής» της Israa Ghrayeb, 21 ετών, από άνδρες-μέλη της οικογένειάς της σε ένα χωριό έξω από τη Βηθλεέμ τον Αύγουστο. Σύμφωνα με αναφορές, η 21χρονη κοπέλα, δολοφονήθηκε μετά την ανάρτηση ενός βίντεο του εαυτού της με τον σύντροφο που επρόκειτο να αρραβωνιαστεί, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σύμφωνα με το Παλαιστινιακό Κέντρο Νομικής Υποστήριξης Γυναικών έχουν καταγραφεί τουλάχιστον 23 περιπτώσεις δολοφονιών γυναικών λόγω έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας στην παλαιστινιακή κοινωνία το 2018[1].

Οι διαμαρτυρίες αποτελούνταν κυρίως από γυναίκες, οι οποίες φώναζαν συνθήματα όπως ‘’Δεν υπάρχει απελευθέρωση για την πατρίδα μας χωρίς την απελευθέρωση των γυναικών’’, “Δεν μπορείτε να διαιρέσετε την έννοια της ελευθερίας’’, ‘’Θέλουμε μία πατρίδα ελεύθερη από όλες τις μορφές καταπίεσης’’ και κρατούσαν φωτογραφίες των θυμάτων και φυλακισμένων γυναικών σε ισραηλινές φυλακές. Όλες οι διαμαρτυρίες έληξαν ειρηνικά, εκτός από μία στην Ιερουσαλήμ, την οποία κατέστειλαν οι ισραηλινές δυνάμεις στην Πύλη της Δαμασκού.

Οι πορείες διοργανώθηκαν στο πλαίσιο της καμπάνιας ‘’Talat” (“coming out’’ στα αραβικά) με το μήνυμα ‘’δεν γίνεται να απελευθερωθεί η γη αν δεν απελευθερωθούν οι γυναίκες’’. Οι διοργανώτριες/ες αρνήθηκαν να χρησιμοποιήσουν ισραηλινές πλατφόρμες ή να αλληλεπιδράσουν με ισραηλινές φεμινιστικές πρωτοβουλίες, αποφεύγοντας την νομιμοποίηση της βίας που τους ασκείται από το Ισραήλ.

Στόχος της καμπάνιας και των διαμαρτυριών είναι η κατανόηση της σύνδεσης της καταπολέμησης της βίας κατά των γυναικών και της καταπολέμησης της ισραηλινής αποικιοκρατίας. Ηχηρό και όμοφωνο είναι το μήνυμα των δώδεκα διαδηλώσεων για συμφιλίωση και ανασυγκρότηση της παλαιστινιακής συλλογικής συνείδησης παρά τον γεωγραφικό κατακερματισμό.

“Η ελευθερία των γυναικών δεν μπορεί να αναβληθεί για μετά την εθνική απελευθέρωση. Ο χρόνος για να ζήσουν οι παλαιστινιακές γυναίκες με ασφάλεια, ελευθερία και αξιοπρέπεια είναι τώρα.”

[1]: http://www.wclac.org/files/annual_reports/2018/o8w1xrico0azfytkhklpv1.pdf

Φωτογραφίες από τη διαδήλωση από τα social media.