Το βιβλίο “Βία, Συνείδηση και Μηβία”, εκδόθηκε τον Απρίλιο του 2018 στα ισπανικά και η παρουσίασή του έγινε στη Γαλλία, την Ισπανία, τη Γερμανία, την Αργεντινή και τη Χιλή. Το βιβλίο αυτό διεκδικεί, πέραν από τις λέξεις, την προώθηση δράσεων διαμέσου του Παρατηρητηρίου της Μηβίας.

Ο Philippe Moal, συγγραφέας του βιβλίου, είναι πτυχιούχος στις επιστήμες σχετικά με την Εκπαίδευση και την Παιδεία. Εκπαιδεύτηκε σε θέματα μηβίας μέσα από το ρεύμα του “Νέου Παγκόσμιου Ανθρωπισμού”. Στην παρούσα φάση, είναι μέλος του Κέντρου Ανθρωπιστικών Μελετών (Noésis) και ίδρυσε προσφάτως το Παρατηρητήριο για τη Μηβία. Από το 1980, ανέπτυξε τη μεθοδολογία της ενεργούς μηβίας, στη Γαλλία, τη Ρουμανία, τη Δημοκρατία του Μπενίν, τη Χιλή και στις μέρες μας στην Ισπανία. Σήμερα, έχει αφιερωθεί στην έρευνα και το γράψιμο ενώ παράλληλα δίνει διαλέξεις. Το βιβλίο του “Βία, συνείδηση και μηβία”, που εκδόθηκε από την Nueva Economie Sociale στα Ισπανικά και από τις εκδόσεις L’Harmattan για τη γαλλική γλώσσα, βρέθηκε υπό την αιγίδα της Εθνικής Γαλλικής Επιτροπής (Commission Nationale Française) για την Ουνέσκο.

Γιατί το συγκεκριμένο βιβλίο;
Η συγγραφή αυτού του βιβλίου ξεκίνησε ακριβώς το 2012. Για μένα, δεν είναι ένα θέμα πρόσφατο. Κατά τη δεκαετία του 80, ήρθα πιο κοντά στο ρεύμα του Νέου Παγκόσμιου Ανθρωπισμού, άρα η άποψή μου πάνω στη μηβία απεικονιζόταν σε μία ζωτική έρευνα της στιγμής. Αυτό με έκανε να ενεργώ σε διάφορα μέρη, στην Ευρώπη, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική. Το 2012 όμως ανέκυψε η αναγκαιότητα να μεταφέρω τις εμπειρίες μου στο χαρτί. Αρχικά δεν σκεφτόμουν να γράψω ένα βιβλίο, μάλλον ένα αφήγημα για μένα με σκοπό να ταξινομήσω τις ιδέες μου.

Όταν ο Mario Rodriguez (Σίλο), ιδρυτής του Νέου Παγκόσμιου Ανθρωπισμού, πρότεινε τη μηβία ως τον κεντρικό άξονα του κοινωνικού και προσωπικού προβληματισμού, το θέμα εκείνη τη στιγμή δεν είχε γίνει κατανοητό. Εκείνο τον καιρό, κατά τη δεκαετία του 70, υποστηρίζαμε για παράδειγμα τη στρατιωτική βία ως μέσο απελευθέρωσης, συμπεριλαμβανομένων και των διανοουμένων, όπου η βία ήταν δικαιολογημένη, δεν πιστεύαμε στην πάλη για τη μηβία. Λίγο αργότερα, στη δεκαετία του 90 ξεπρόβαλλε μία “υποψία” συνείδησης, έκτοτε η νοοτροπία άλλαξε.

Η βία σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί τη λύση αλλά το πρόβλημα. Σήμερα, βρισκόμαστε απέναντι σε μια νέα πρόκληση διότι, παρόλο που έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η βία δεν λύνει κανένα πρόβλημα, δεν έχουμε ιδέα πώς να ξεφύγουμε απ’αυτή. Χρειάζεται λοιπόν να ανυψώσουμε το συνειδησιακό επίπεδο, τόσο προσωπικά όσο και κοινωνικά. Οφείλουμε να επηρεάσουμε αυτούς που καθοδηγούν και κυβερνούν τον κόσμο διότι, το επίπεδο συνείδησής τους δεν φαίνεται να είναι ιδιαίτερα υψηλό.

Περιέγραψέ μας το σχέδιό σου…
Το σχέδιό μου είναι αρκετά απλό, στοχεύει στο να πείσουμε προς τη κατεύθυνση της μηβίας.

Σήμερα, στις παρεμβάσεις που κάνω, συναντώ γενικότερα ανθρώπους που είναι ήδη ευαισθητοποιημένοι και ερευνούν για τη μη χρήση της βίας. Θα μου άρεσε να μπορούσα να δουλέψω με τον κόσμο για να φθάσουμε σε επιπλέον άτομα που δεν γνωρίζουν για τη μηβία.

Υπάρχουν ακόμα προκαταλήψεις πάνω στη μηβία. Θεωρούμε για παράδειγμα ότι είναι κάτι παθητικό κι επίσης ότι η βία είναι μέρος της ίδιας της φύσης, άρα φυσιολογική και νόμιμη. Έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας στο θέμα της συνείδησης για να μπορέσουμε να δούμε πόσο η μη χρήση βίας είναι καλή για τη ζωή του ανθρώπου.

Τί συμβαίνει με τα άτομα που υπόκεινται σε διάφορους τύπους ακραίας βίας, όπως οι πρόσφυγες, τα θύματα πολέμου, τα θύματα κακοποίησης… Είναι άραγε αυτοί οι αποδέκτες του έργου σου;
Όντως, σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται σε έκτακτη ανάγκη και προφανώς το να φιλοσοφώ σε μια τέτοια κατάσταση δεν μου φαίνεται ότι πιο σωστό. Τα άτομα αυτά, πληρώνουν τις συνέπειες του σύγχρονου κόσμου, ενός κόσμου που έχει στη μεθοδολογία και τις αρχές του τη βία. Αυτό όμως δεν ακυρώνει την έρευνα για να βρεθούν τελικά οι ρίζες της βίας και να αποφευχθεί η διαιώνησή της ώστε να μπορέσουν να αλλάξουν τα πράγματα.

Πώς θα χαρακτήριζες το σχέδιό σου, σα μια ζωτική σύνθεση ή σαν κάτι το αναδυόμενο;
Είναι και τα δύο μαζί συγχρόνως. Εκτός από τις κουβέντες που κάνω για να ευαισθητοποιήσω πάνω στη μη χρήση βίας, τάσσομαι αλληλέγγυος ώστε να νοιώθω τη συμπόνοια για τα άτομα χωρίς όμως να ταυτίζομαι, χωρίς η ταύτιση να με αποδυναμώνει, να πράττω με δύναμη, καλοσύνη και αποτελεσματικότητα την ίδια στιγμή.

Μπορείς να μου εξηγήσεις αυτή την ιδέα;
Ενώ ανεβάζεις το επίπεδο της συνείδησης, αυτό σου επιτρέπει να παίρνεις αποστάσεις από τον εαυτό σου, τις δικές σου διαθέσεις, πεποιθήσεις, αξίες ή εμπειρίες που θα μπορούσαν να σε ωθήσουν προς τη βία. Συγχρόνως, παίρνεις απόσταση σε ό,τι αφορά τη βία έξω από σένα, εκείνη που πηγάζει από τον κόσμο.

Όπως αφηγείται ο στοχαστής René Girard στο έργο του η βία και το ιερό, “..εάν δεν κάνουμε τίποτα για να εξαλείψουμε τη βία, θα είναι η μοίρα εν τέλει που θα διέπει τη σύγκρουση”, κι αυτό το συσχετίζω με αυτό που πρότεινε ο φυσικός Ilya Prigogine σε ό,τι αφορά την αβεβαιότητα της ζωής. Ο τρόπος για να αντιδράσει κανείς απέναντι στα γεγονότα είναι να επιλέγει. Ειδάλλως, είναι οι μοιρολατρίες οι οποίες επιβάλλονται.

Τί θα έλεγες στα άτομα που επιθυμούν να προσεγγίσουν τη μηβία;
Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλοί ανθρωπιστές που κινούνται σε αυτόν τον τομέα καθώς και πολλές ομάδες, μικρές συνήθως αλλά πολύ τολμηρές. Μιλάμε πολύ για τη βία αλλά πολύ λιγότερο για τη μηβία, με τρόπο που οι πρωτοβουλίες της να παραμένουν στην αφάνεια, είναι σχεδόν αόρατες.

Το Παρατηρητήριο για τη Μηβία διεκδικεί να προβάλλει όλα του τα παραδείγματα με τελικό στόχο την αφύπνιση της πίστης και της ελπίδας στο μέλλον. Παραπέμποντας στο Σίλο, “..ο αγώνας κατά της βίας γίνεται χάρη στην εσωτερική πίστη και τον εσωτερικό διαλογισμό”.

Πρέπει να μάθουμε να βγαίνουμε από τη σπείρα της βίας για να μπούμε σε μια νέα σπείρα, αυτή της μηβίας. Σε κάθε σπείρα η δύναμη πολλαπλασιάζεται και κερδίζει σταδιακά αντοχή με την ταχύτητα. Έτσι, κάθε μικρή πράξη είναι σημαντική, καθώς μπορεί να ασκήσει μεγάλη επιρροή.

Στο Παρατηρητήριο της Μηβίας που δημιουργήσαμε, αναπτύσουμε δύο τομείς διαμέσου του Εργαστηρίου της Ενεργούς Μηβίας. Έναν τομέα εργασίας που χρησιμοποιείται για να κατανοήσουμε τις ρίζες και τις βάσεις της πολιτισμικής, κοινωνικής και ψυχολογικής βίας που μας παρακινεί, ώστε να μπορέσουμε να τις απενεργοποιήσουμε. Ένας άλλος τομέας συνίσταται στο να αναπτύξουμε προσωπικές μεθόδους για να μάθουμε να αντιστεκόμαστε στη βία.

Πού μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σου;
Το βιβλίο έχει εκδοθεί απ’τη Nueva Economia Social και κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία στην Ισπανία μέσω της AZETA distribucion. Επίσης θα το βρείτε στο διαδίκτυο, το Amazon, τη Fnac ή σε ηλεκτρονική μορφή (e-book).

Επιπλέον πληροφορίες στην ηλεκτρονική σελίδα του Παρατηρητηρίου www.o-nv.org.
Μπορείτε επίσης να μας γραψετε στο contacto@o-nv.org

Στη Γαλλία το βιβλίο κυκλοφόρησε απ’τις εκδόσεις L’Harmattan και είναι διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας.

——————-
Μετάφραση από τα γαλλικά για την ελληνική Pressenza: Ανδρέας Παπαγγελόπουλος.