Οι κρατούμενοι στις φυλακές ολόκληρης της Αμερικής ξεκίνησαν απεργία στις 21 Αυγούστου, στην επέτειο του θανάτου του φυλακισμένου ακτιβιστή Τζωρτζ Τζάκσον. Ο Τζάκσον, μέλος του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων, ήταν ηγετική φωνή και θεωρητικός του κινήματος των φυλακών της δεκαετίας του 1970 – μια εποχή όπου υπήρξαν εκατοντάδες εξεγέρσεις μέσα στις φυλακές. Στις 24 Απριλίου, οι κρατούμενοι στη Νότια Καρολίνα εξήγγειλαν την απεργία, η οποία αναμένεται να διαρκέσει 19 ημέρες και θα λήξει με την επέτειο της εξέγερσης των κρατουμένων των φυλακών Άττικα της Νέας Υόρκης.
Tης Raven Rakia
Μετάφραση: Σάκης Στεργενάκης
Το κάλεσμα για δράση –που έγινε από μέλη της Jailhouse Lawyers Speak (JLS), μιας ομάδας ανθρώπων που κρατούνται στις φυλακές της Νότιας Καρολίνας που κινητοποιείται για τα δικαιώματα των κρατουμένων– απαριθμεί διάφορους τρόπους με τους οποίους μπορούν να εμπλακούν κρατούμενοι, συμπεριλαμβανομένων απεργιών εργασίας, καθιστικών διαμαρτυριών και απεργιών πείνας. Η Amani Sawari, εκπρόσωπος των διαμαρτυρομένων, ανέφερε ότι οι εξωτερικοί διοργανωτές έχουν μάθει για σχέδια ή επιθυμίες για απεργία σε 17 πολιτείες (αλλά, λόγω του φόβου αντίποινων, οι πολιτείες δεν θα κατονομαστούν πριν από τις 21 Αυγούστου).
Περισσότερες από 150 οργανώσεις έχουν εκφράσει την αλληλεγγύη τους με την απεργία, συμπεριλαμβανομένου του BYP-100 και του κινήματος Jericho της Νέας Υόρκης, ενώ συγκεντρώσεις αλληλεγγύης έξω από τις φυλακές προγραμματίζονται σε τουλάχιστον 10 πόλεις.
Με την ανακοίνωση της απεργίας, οι κρατούμενοι εξέδωσαν επίσης έναν κατάλογο 10 αιτημάτων που περιελάμβανε την άμεση βελτίωση των συνθηκών μέσα στις φυλακές, την ακύρωση του νόμου περί μεταρρύθμισης των δικαστικών διώξεων , την αποκατάσταση των δικαιωμάτων ψήφου όλων των κρατούμενων πολιτών, την άμεση παύση των ρατσιστικών νόμων περί ενίσχυσης των συμμοριών, την κατάργηση της φυλάκισης έως θανάτου και υπηρεσίες αποκατάστασης για όλους τους κρατουμένους, συμπεριλαμβανομένων των βίαιων παραβατών.
Ο νόμος για τη μεταρρύθμιση των δικαστικών διώξεων, ένας νόμος που ψηφίστηκε υπό τον Πρόεδρο Μπιλ Κλίντον το 1996, θέτει εμπόδια και περιορισμούς στους κρατουμένους που προσπαθούν να καταθέσουν μια ομοσπονδιακή αγωγή. Επίσης, περιλαμβάνει την απαίτηση να περάσουν οι κρατούμενοι από όλες τις διοικητικές διαδικασίες παραπόνων μέσα στη φυλακή πριν από την υποβολή της αγωγής, χωρίς την αίρεση των δικαστικών εξόδων, που περιορίζει το ποσό το οποίο μπορεί να καταβληθεί στον δικηγόρο του κρατούμενου μετά από επιτυχή αγωγή και περιστολή δικαστικών υποθέσεων που αφορούν μόνο συναισθηματικές ή ψυχικές βλάβες. Το αποτέλεσμα είναι η έλλειψη πρόσβασης στα δικαστήρια για κρατούμενους όταν παραβιάζονται τα συνταγματικά τους δικαιώματα. Η JLS ζητεί την ακύρωση του νόμου.
Το δεύτερο αίτημά τους, το οποίο αναφέρει: «ένα άμεσο τέλος στη δουλεία της φυλακής. Όλα τα άτομα που φυλακίζονται σε οποιοδήποτε χώρο κράτησης υπό τη δικαιοδοσία των Ηνωμένων Πολιτειών θα πρέπει να λαμβάνουν τον μισθό που ισχύει στην πολιτεία ή την περιοχή τους για την εργασία τους», υπήρξε θέμα στις απεργίες εργασίας τα τελευταία πέντε χρόνια και αναφέρεται σε ένα σύνθημα της JLS ” # Abolishthe13 ” σχετικό με την 13η τροποποίηση του Συντάγματος.
Σε συνέντευξή του στο Shadowproof, ένας εκπρόσωπος της JLS, ο οποίος φυλακίστηκε στη Νότια Καρολίνα περιγράφει τη φυλακή ως συνέχιση της δουλείας. «Μπορώ να θυμηθώ τον παππού μου και τους άλλους, μιλούσαν γι’ αυτό. Η φυλακή είναι δουλεία. Ποτέ δεν αναφέρονταν σε αυτήν με τον όρο «φυλακή», αναφερόταν σε αυτήν ως αναγκαστική επιστροφή πίσω στις φυτείες. Αυτό είναι κάτι που πάντα καταλαβαίναμε. Φυσικά, καθώς τα πράγματα εξελίχθηκαν περισσότερο, το σύστημα εξελίχθηκε, είναι λίγο πιο επιτηδευμένο και ξέρετε, οι άνθρωποι προσπάθησαν να αλλάξουν την ορολογία και υπήρξε αποσύνδεση».
Ένα άλλο αίτημα, ο τερματισμός της φυλάκισης έως θανάτου, έχει σαν στόχο τις μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης. Η φυλάκιση μέχρι τον θάνατο είναι «η κάθε υπερβολικά μακροχρόνια ποινή φυλάκισης που επιβάλλεται σε ένα άτομο, προϋποθέτοντας ότι αυτό το άτομο θα πεθάνει μέσα στη φυλακή βάσει της διάρκειας αυτής της ποινής», εξήγησε η Sawari. Η ποινή των ισοβίων χωρίς δικαίωμα αποφυλάκισης υπό όρους είναι ένα παράδειγμα φυλάκισης έως θανάτου – αλλά μπορεί επίσης να περιλαμβάνει ποινές όπως 50 χρόνια φυλάκισης. Το 2017 υπήρχαν περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι που εκτίουν ποινές ισόβιας κάθειρξης ή «ουσιαστικά» ποινές ισόβιας κάθειρξης (50 ετών και άνω), σύμφωνα με το The Sentencing Project. Πενήντα χιλιάδες από αυτούς εξέτιαν ποινές ισοβίων χωρίς τη δυνατότητα αποφυλάκισης υπό όρους.
«Δεν υπάρχει περίπτωση να κοιτάξετε κάποιον τη στιγμή που καταδικάζεται και να αποφασίσετε πότε θα τελειώσει την διαδικασία αναμόρφωσης», υποστήριξε η Sawari. «Ειδικά [όταν πρόκειται για] ένα νέο άνθρωπο. Το να καταδικάζεται ένας 17χρονος ή 16χρονος σε ισόβια είναι απολύτως γελοίο. Έτσι οι κρατούμενοι ζητούν κανένας άνθρωπος ποτέ να μην καταδικάζεται σε θάνατο δια αυτού του τρόπου».
Μια εβδομάδα προτού ανακοινωθεί η απεργία, η φυλακή Lee Correctional Institution στη Νότια Καρολίνα έγινε τίτλος στα πρωτοσέλλιδα όταν μια στάση άφησε πίσω της επτά νεκρούς – τους Raymond Scott, Eddie Gaskins, Cornelius McClary, Corey Scott, Damonte Rivera, Joshua Jenkins και Michael Milledge- όλοι τους κρατούμενοι. Το Υπουργείο Σωφρονιστικών απέδωσε τις ταραχές στο λαθρεμπόριο λέγοντας ότι αντίπαλα μέλη συμμοριών μάχονταν για χώρο, χρήματα και απαγορευμένα κινητά τηλέφωνα. Η λύση, ανέφερε το υπουργείο, ήταν να μπλοκαριστούν όλα τα σήματα κινητής τηλεφωνίας στο σύστημα των φυλακών. Αλλά οι κρατούμενοι περιέγραψαν μια πιο σύνθετη εικόνα, λέγοντας ότι ο υπερπληθυσμός που έχει καταστήσει αφόρητες τις συνθήκες διαβίωσης μέσα στις φυλακές και ότι το γεγονός ότι οι φύλακες περίμεναν να περάσουν ώρες προτού επέμβουν είχαν ως αποτέλεσμα αυτό τον αριθμό θυμάτων. Ενώ το υπουργείο προσπαθεί να ρίξει την ευθύνη για τη βία στα κινητά τηλέφωνα, είναι αυτά τα τηλέφωνα που επιτρέπουν στους κρατούμενους να οργανώνονται, να μιλούν με τον έξω κόσμο και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και να διατηρούν επαφή με τις οικογένειές τους εν μέσω των υπερβολικών τηλεφωνικών χρεώσεων των φυλακών.
Οι κρατούμενοι της Νότιας Καρολίνας και τα μέλη της Jailhouse Lawyers Speak, αποφάσισαν να κηρύξουν εθνική απεργία στις φυλακές ως απάντηση σε αυτά τα θανατηφόρα επεισόδια. «Οι φυλακές δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς τους φυλακισμένους που κάνουν το έργο που πρέπει να γίνει. Οι κρατούμενοι είναι εκείνοι που εργάζονται στην κουζίνα, που καθαρίζουν. Διαχειρίζονται τόσες πολλές πτυχές της φυλακής», δήλωσε η Sawari στο The Appeal.
Από τις ταραχές της 15ης Απριλίου, η Sawari ανέφερε ότι οι μονάδες στη Σωφρονιστική Εγκατάσταση του Lee County έχουν κλείσει. Κατά τη διάρκεια της αποχής, στους κρατούμενους επιτρέπεται να βγαίνουν από το κελί τους μόνο μία ώρα την ημέρα, μια πρακτική που χαρακτηρίζεται ως τιμωρία απομόνωσης ενώ συχνά αναγκάζονται να τρώνε μέσα στα κελιά τους.
Η απεργία είναι μόνο η τελευταία σε μια σειρά απεργιών που έχουν οργανωθεί μέσα στις φυλακές τα τελευταία πέντε χρόνια. Το 2013, 30.000 κρατούμενοι άρχισαν απεργία πείνας στο σύστημα φυλακών της Καλιφόρνιας για να διαμαρτυρηθούν για την επ’ αόριστον και μακροχρόνια τιμωρία απομόνωσης. Δύο χρόνια αργότερα, η πολιτεία συμφώνησε να περιορίσει τη χρήση της επ’ αόριστον απομόνωσης – με μικτά αποτελέσματα. Το 2016, οι φυλακισμένοι στην Αλαμπάμα συντόνισαν μια εθνική εργατική απεργία στις 9 Σεπτεμβρίου, αφού διεξήγαγαν πολλαπλές απεργίες εργασίας στα πολιτειακά συστήματα φυλακών. Η απεργία έγινε για να διαμαρτυρηθούν για την εργασία των φυλακισμένων και τους χαμηλούς μισθούς που καταβάλλονται στους κρατούμενους. Η διακοπή της εργασίας πραγματοποιήθηκε στην Αλαμπάμα, τη Φλώριδα και το Μίσιγκαν. Οι φυλακισμένοι στο Τέξας, την Αλαμπάμα και τη Φλόριντα κλείστηκαν στην απομόνωση λόγω του ότι αναφέρθηκαν στην εθνική απεργία.
«Ας είναι αυτή η εθνική απεργία ένα ξύπνημα. Οι φυλακισμένοι θα καταστρέψουν τις καλλιέργειες», ανέφερε μια ανακοίνωση σχετικά με τη σημερινή απεργία που κυκλοφόρησε η JLS στις 10 Αυγούστου. «Δεν θα συμμορφωθούμε. Δεν θα σας επιτρέψουμε πλέον να εκμεταλλεύεστε τα χρήματα που βγαίνουν με τον ιδρώτα των οικογενειών μας . Ανάβουμε το σπίρτο, ας γίνει πυρκαιά. Είμαστε άνθρωποι!».
Στη δήλωση, η JLS δήλωσε ότι οι σημαίνοντες κρατούμενοι έχουν ήδη αντιμετωπίσει μέτρα καταστολής λόγω του ότι ευθυγραμμίζονται με την απεργία και ότι άλλοι κρατούμενοι αναφέρουν ότι δέχονται απειλές από τους φύλακες για να μην συμμετάσχουν. Στο Οχάιο, ο Ιμάμ Σιντίκ Αμπντουλάχ Χασάν τέθηκε σε απομόνωση στις 27 Ιουλίου λόγω αλληλογραφίας σχετικά με την απεργία. Σύμφωνα με την Οργανωτική Επιτροπή Φυλακισμένων Εργαζομένων του Οχάιο, η έκθεση συμπεριφοράς για τον Χασάν ανέφερε πέντε παραβάσεις, συμπεριλαμβανομένων ταραχών ή πρόκλησης άλλων σε ταραχές, για να προκαλέσουν αναστάτώση και «εμπλοκή ή ενθάρρυνση ομαδικής διαδήλωσης ή διακοπή εργασίας».
Αλλά η JLS λέει ότι η απεργία θα συνεχιστεί. «Βασικά, πρόκειται για ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι φυλακισμένοι καταλαβαίνουν ότι αντιμετωπίζονται ως ζώα. Γνωρίζουμε ότι οι συνθήκες προκαλούν σωματικές βλάβες και θανάτους που θα μπορούσαν να αποφευχθούν αν οι υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής για τις φυλακές νοιάζονταν πραγματικά», ανέφερε η δήλωση. «Οι φυλακές στην Αμερική είναι πολεμική ζώνη. Κάθε μέρα οι κρατούμενοι τραυματίζονται λόγω των συνθηκών κράτησης. Για κάποιους από εμάς, είναι σαν να είμαστε ήδη νεκροί, έτσι τι έχουμε να χάσουμε;»
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο The Nation στις 21 Αυγούστου 2018
