Περίπου το 3.000 π.Χ., όταν ο Ναρμέρ, γνωστός ως Μήνης, αναχώρησε από το Νότιο Σουδάν και ενοποίησε την Άνω και Κάτω Αίγυπτο για να γίνει Φαραώ, συνένωσε δύο λαούς. Πριν από περίπου 10.000 χρόνια, η Σαχάρα ήταν πλούσια σε ζώα και βλάστηση. Πράγματι, μια ομάδα αρχαιολόγων έχει βρει εικόνες αγελάδων και γαζέλων στην έρημο του Σουδάν. Ένας αγροτικός λαός ακολούθησε τον Νείλο και εδραιώθηκε εδώ, δημιουργώντας την πρώτη μορφή του αιγυπτιακού-νουβικού πολιτισμού.
Στις δεκαετίες του ’50 και του ’60, ο Σενεγαλέζος ανθρωπολόγος και ιστορικός Cheikh Anta Diop ισχυρίστηκε ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν σκούρο δέρμα, αλλά η κυρίαρχη αποικιακή αντίληψη εκείνη την εποχή δεν δεχόταν ότι οι Αφρικανικοί πληθυσμοί θα μπορούσαν να είχαν ένα σχετικό ιστορικό παρελθόν. Μόνο η Αίγυπτος μελετήθηκε, και το Βασίλειο των Κους, που ονομάζεται επίσης Νουβία, δεν ενδιέφερε κανέναν. Όταν ο Αμερικανός αρχαιολόγος George Reisner βρήκε εντυπωσιακά αγάλματα μαύρων Φαραώ και θησαυρών στη θέση του El-Kurru, έκρυψε τις ανακαλύψεις του.
Ένας φίλος και σύμμαχος της Αιγύπτου παλαιότερα, το Βασίλειο των Κους έγινε εχθρός λόγω του άφθονου χρυσού που κατείχε και χρησιμοποιούταν για να φτιαχτούν κοσμήματα για τους Φαραώ στο ταξίδι τους στη μετά θάνατον ζωή. Κάποια στιγμή, οι Κουσίτες ήταν υπόδουλοι των Αιγυπτίων, αλλά επιτιθόντουσαν επίσης στην αιγυπτιακή επικράτεια και είχαν εναλλασσόμενες περιόδους πολέμου και ειρήνης. Η άνοδος στην εξουσία των ανοιχτόχρωμων Φαραώ συνέβαλε στη μετατροπή του μαύρου πληθυσμού σε μειονότητα.
Ο μεγαλύτερος ηγέτης των Κους ήταν ο Πιανκί, τον οποίος διαδέχτηκε ο αδελφός του Σαμπακά και άλλοι ηγεμόνες της 25ης δυναστείας, συμπεριλαμβανομένου του Τιρχάκα, που περιγράφετε ως ήπιος βασιλιάς και μεγάλος κτίστης. Οι Κουσίτες λάτρευαν τον θεό τους Άμων και είχαν ένα ιερό βουνό σε σχήμα φιδιού. Η πρωτεύουσά τους, Κέρμα, ήταν όμορφη και επεκτάθηκε γύρω από τον ναό Deffufa. Υπήρχαν πολυάριθμες πυραμίδες, οι οποίες είχαν μικρότερο μέγεθος από εκείνες στην Αίγυπτο. Το 700 π.Χ., η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε από την Κέρμα στην Μερόη, λόγω ενός σοβαρού λιμού.
Η μεροϊτική γραφή ήταν διαφορετική από τα ιερογλυφικά και όσον αφορά την ίδια τη γλώσσα δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί η αποκρυπτογράφησή της. Τα βασίλεια των Φαραώ πέρασαν σε αυτά των Βασιλισσών, γυναίκες πολεμίστριες που οδηγούσαν στρατεύματα στη μάχη, έχτιζαν πυραμίδες και ήταν επιδέξιες διπλωμάτες και ηγεμόνες που επέλεγαν τους δικούς τους συζύγους. Η πιο διάσημη βασίλισσα (Κανδάκη), η Amanishakheto, υπέγραψε σύμφωνο ειρήνης με τους Ρωμαίους αφού εμπόδισε διάφορες εισβολές. Οι υπέροχοι θησαυροί της ανακαλύφθηκαν το 1834 από τον Ιταλό Giuseppe Ferlini. Η πυραμίδα που στέγαζε τους θησαυρούς καταστράφηκε και τα αντικείμενα πωλήθηκαν σε διάφορα μουσεία, συμπεριλαμβανομένων των μουσείων στο Μόναχο και το Κάιρο.
Μετάφραση από τα Αγγλικά: Pressenza Athens
Σχετικά Άρθρα:
Αφρικανικές ιστορίες προς ανακάλυψη
Αφρικανικές ιστορίες προς ανακάλυψη. 1- Οι μεγάλοι πολιτισμοί της νότιας Αφρικής
