Στις 2 Οκτωβρίου, παγκόσμια ημέρα της μη βίας, η ανεκτικότητα και η συμφιλίωση τέθηκαν στο τραπέζι του δημοψηφίσματος σε δύο διαφορετικές χώρες.

Στην Ουγγαρία, δεν υπερίσχυσε τελικά το ΟΧΙ στην μοιρασιά των προσφυγικών ροών προς τις ευρωπαϊκές χώρες, καθώς η συμμετοχή ήταν μόλις 43,7 % από το 50% που απαιτείται για την επικύρωση του δημοψηφίσματος βάσει του ουγγρικού δικαίου.

Το ερώτημα που τέθηκε στους ψηφοφόρους ήταν το εξής: «Θέλετε η Ευρωπαϊκή Ένωση να είναι σε θέση να δώσει εντολή για την υποχρεωτική εγκατάσταση πολιτών μη-ουγγρικής στην Ουγγαρία, ακόμη και χωρίς την έγκριση της Εθνοσυνέλευσης;»

Το μήνυμα της Ουγγρικής κυβέρνησης προς την Ευρώπη, τους πρόσφυγες και μετανάστες είναι οι κλειστές πύλες [1] και για τον σκοπό αυτό δεν δίστασε να εκμεταλλευτεί την άγνοια και τον φόβο των Ούγγρων για το διαφορετικό, υψώνοντας ενόψει του δημοψηφίσματος, τεράστια πανό με ερωτήσεις όπως «Το ήξερες ότι οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι έγιναν από μετανάστες;», «Το ήξερες ότι σχεδόν ένα εκατομμύριο μετανάστες θέλουν να έρθουν στην Ευρώπη μόνο από τη Λιβύη;», «Το ήξερες ότι από την αρχή της μεταναστευτικής κρίσης, η παρενόχληση των γυναικών έχει αυξηθεί στην Ευρώπη;».

«Το ήξερες ότι γίνεται πόλεμος στη Συρία;», «Το ήξερες ότι ένα εκατομμύριο Ούγγροι θέλουν να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη;», «Το ήξερες ότι κατά τον 16ο αιώνα στην περιφέρεια Somogy, 42 άτομα δέχτηκαν επίθεση από αρκούδες;», ήταν κάποιες από τις 27 ερωτήσεις που απεύθυνε στους Ούγγρους η οργάνωση Two-Tailed Dog party, σύμφωνα με το BBC News, ως απάντηση στο ξενοφοβικό ντελίριο της κυβέρνησης. Την ίδια στιγμή, το Σοσιαλιστικό και μικρότερα αριστερά κόμματα καλούσαν σε μποϋκοτάζ του δημοψηφίσματος, ενώ την ημέρα του δημοψηφίσματος, περίπου 500 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν την πλατεία Ηρώων της Βουδαπέστης σχηματίζοντας το σήμα της Ειρήνης απέναντι στην έκφραση μίσους και σκοταδισμού.

Την ίδια ημέρα, ο λαός της Κολομβίας πήγε στις κάλπες για να εγκρίνει ή όχι τη συμφωνία που υπέγραψε λίγες ημέρες πριν η κυβέρνηση του Juan Manuel Santos με τους αντάρτες FARC-EP, έπειτα από 4 χρόνια διαπραγμάτευσης.

Το ερώτημα για τους ψηφοφόρους ήταν το εξής: «Υποστηρίζετε την τελική συμφωνία για τον τερματισμό της σύγκρουσης και την δημιουργία σταθερής και διαρκούς ειρήνης;».

Το 62,5% των Κολομβιανών απείχε. Μόνο το 37% , περίπου 13 εκατομμύρια άνθρωποι, πήγε στις κάλπες και από αυτό το 37,5%, το 49.78% είπε Ναι. Ωστόσο, το 50.2 % απέρριψε τη συμφωνία και μέσ’ από αυτό το ΟΧΙ φάνηκε ότι η Κολομβία είναι ακόμη διχασμένη. Μπορεί, τόσο ο Πρόεδρος Santos όσο και τα μέλη του FARC να δήλωσαν ότι θα συνεχίσουν την κατάπαυση πυρός και την προσπάθεια στο μέλλον, ωστόσο, το αποτέλεσμα αυτό δημιουργεί αβεβαιότητα.

Και αν, αυτό το ΟΧΙ, δεν θέτει ακριβώς την ειρήνη στο περιθώριο, σίγουρα αναδεικνύει την ανάγκη των θυμάτων και αυτού του πολέμου για δικαιοσύνη αλλά και το μέγεθος των δυσκολιών που πρέπει να ξεπεραστούν για να φτάσει κανείς στη συμφιλίωση με τους μέχρι τώρα εχθρούς του [2].

Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, ο φόβος δημιουργεί ασταθές έδαφος για κάθε γόνιμο διάλογο και άνοιγμα στο μέλλον την ίδια στιγμή που η ανισότητα και η έλλειψη προστασίας των πιο αδύναμων κυριαρχεί.
——————–

[1]  Το δημοψήφισμα ήταν ένα ακόμη μέσο απόρριψης του ευρωπαϊκού σχεδίου μετεγκατάστασης 160.000 αιτούντων άσυλο που συντάχθηκε το φθινόπωρο του 2015 και προχωρά με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς. Η Ουγγαρία δεν έχει δεχθεί κανέναν από τους 1294 ανθρώπους που της αναλογούν. Αντίθετα, οι Ουγγρικές αρχές έκλεισαν τον περασμένο Μάρτιο τα σύνορα με τη Σερβία και την Κροατία φράσσοντας την Βαλκανική διαδρομή που ακολουθούσαν όσοι ήθελαν να φτάσουν στην Κεντρική Ευρώπη.

[2]  http://www.bbc.com/news/world-latin-america-37561287