Παρά τις αντιδράσεις από την πλειοψηφία του ιαπωνικού λαού, η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλει, χωρίς αμφιβολία, δικτατορικές τακτικές.
Όμως, αυτό που βλέπω μπροστά μου αυτή τη στιγμή με γεμίζει πραγματικά με ελπίδα.
Το αν θα επιτρέψει αυτή η χώρα μια δικτατορία ή θα προστατεύσει τη δημοκρατία μας ως το τέλος, θα εξαρτηθεί από τη δική μας φωνή.
Πριν από μερικές μέρες, ο Πρωθυπουργός Shinzo Abe έκανε αυτόν τον παραλληλισμό ενώ μιλούσε σε κάποιο διαδικτυακό πρόγραμμα:
“Εάν κάποιος κακοποιός γρονθοκοπούσε ξαφνικά τον φίλο μου, τον κύριο Aso, που είναι πολύ καλός στις πολεμικές τέχνες και που πάντα με υποστηρίζει, θα ήταν αυτονόητο για μένα να αντεπιτεθώ για να τον προστατεύσω.”
Αυτό με έκανε να ανατριχιάσω.
Εάν εξακολουθήσουμε να χρησιμοποιούμε αυτόν τον παραλληλισμό, η συνέχεια της ιστορίας θα είναι η εξής.
Εάν, υποθετικά, κάποιος έδινε μια γροθιά στον φίλο μας κι εμείς περνούσαμε στην αντεπίθεση για να αποκρούσουμε τον κακοποιό, ίσως εκείνος να έφερνε περισσότερους φίλους του που θα μας επιτίθεντο με τη σειρά τους.
Τότε θα είχαμε έναν κύκλο βίας, στον οποίο θα εμπλέκονταν άσκοπα κι άλλα άτομα, και πιθανόν να έχαναν τη ζωή τους ακόμα κι άνθρωποι οι οποίοι δεν είχαν καμία ανάμιξη.
Εάν κάνουμε αυτόν τον παραλληλισμό, πιθανόν η καλύτερη επιλογή να ήταν αυτή:
Να δούμε το πλαίσιο αυτής της κατάστασης, όπως το γιατί τα άτομα αυτά αναγκάστηκαν να γίνουν κακοποιοί και γιατί χτύπησαν εξαρχής τον φίλο μας τον κ. Aso.
Προκειμένου να αποφευχθεί αυτός ο κύκλος βίας, το Ιαπωνικό κράτος θα έπρεπε να στοχεύει στην αλλαγή της δομής της κοινωνίας που δημιουργεί κακοποιούς.
Για τους ανθρώπους που υποστηρίζουν αυτό το νομοσχέδιο, αυτό που λέτε είναι σωστό: είναι αλήθεια πως η τρομοκρατία βρίσκεται σε απειλητικά ανοδική τροχιά.
Οι τρομοκράτες εξακολουθούν να στερούν από τα παιδιά το δικαίωμα στη μόρφωση, από τις γυναίκες την ελευθερία να ζουν με αξιοπρέπεια, και από αμέτρητους άλλους ανθρώπους την ίδια τους τη ζωή.
Όμως, ακόμα κι αυτοί, δεν γεννήθηκαν τρομοκράτες.
Μπορούμε εξαρχής να εντοπίσουμε την αιτία και την ευθύνη της μετατροπής τους σε τρομοκράτες στη διεθνή κοινωνία αυτή καθαυτή.
Μετά από τις επιθέσεις της 11/9, όπου έχασαν τη ζωή τους 3000 άνθρωποι, οι ΗΠΑ αφαίρεσαν 1.3 εκατομμύριο ζωές επιπλέον προς απονομή δικαιοσύνης.
Οι τρομοκράτες δεν έχουν το μονοπώλιο στις θηριωδίες.
Ο κύριος Abe θα προσπαθήσει να εξαπατήσει τον Ιαπωνικό λαό με αυτήν την παράλογη αντιστοιχία, αποκρύπτοντάς μας την αλήθεια. Όμως εμείς δεν θα εξαπατηθούμε. Θα σκεφτούμε καθαρά πριν δράσουμε.
Ο ίδιος είπε επίσης ότι η Ιαπωνία δεν θα πρέπει να βασίζεται σε άλλους προκειμένου να αμυνθεί, αλλά θα πρέπει να έχει τη δύναμη να μάχεται.
Όμως εγώ δεν θα μπορούσα να αποδεχτώ το θάνατο ανθρώπων σε άλλες χώρες.
Η καρδιά μου δεν θα άντεχε να ξοδεύονται οι πολύτιμες ζωές των Δυνάμεων της Εθνικής μας Άμυνας σε κάτι που δεν έχει καμία σχέση με την προάσπιση του Ιαπωνικού κράτους.
Επίσης δεν έχω τη δύναμη να ξανακτίσω τις κατεστραμμένες από τους βομβαρδισμούς πόλεις.
Ακόμα κι αν τα όπλα που θα χτυπήσουν παιδιά έχουν κατασκευαστεί από Ιαπωνικές εταιρίες, εγώ δεν μπορώ να φέρω την ευθύνη για το μέλλον αυτών των παιδιών.
Δεν μπορώ καν να καταπραΰνω τον πόνο εκείνων που θα χάσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
Ο πρωθυπουργός κος Abe μπορεί να χρησιμοποιεί λέξεις επιρροής όπως ‘’ανάληψη ευθύνης’’, ‘’απόλυτα’’ ή ‘’οπωσδήποτε’’, αλλά δε μπορεί να με πείσει ότι μπορώ να αναλάβω την ευθύνη για κάτι όταν ξέρω ότι δεν μπορώ να το κάνω.
Το σύνταγμα της Ιαπωνίας το οποίο περιέχει την υπόσχεση να μην ξαναπάμε σε πόλεμο, δεν αναγνωρίζει τη δικτατορία σας.
Εάν δε μπορείτε να διασφαλίσετε την εθνική κυριαρχία του Ιαπωνικού λαού, εάν δε μπορείτε να σεβαστείτε τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και τις φιλειρηνικές μας αρχές, τότε δεν είστε ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας.
Όσο έχουμε δημοκρατία σε αυτή τη χώρα, έχουμε το δικαίωμα να σας αφαιρέσουμε την εξουσία.
Αυτό το καλοκαίρι θα χάσετε τη θέση σας κι η Ιαπωνία θα συμπληρώσει το 71ο έτος άνευ συρράξεων της ιστορίας της, μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μπορεί να είστε περήφανος για τον εαυτό σας, και να σκέφτεστε ότι σήμερα κάνατε κάτι σπουδαίο, πρωθυπουργέ Abe.
Όμως τη σύντομη ευτυχία σας θα διαλύσουν απόψε οι φωνές αυτών εδώ των ανθρώπων.
Είδα, χθες, στις ειδήσεις ότι ο υπαίθριος χώρος συναυλιών Hibiya στο Τόκιο ήταν γεμάτος ανθρώπους που διαδήλωναν κατά του πολεμικού αυτού νόμου.
Είδα εύθραυστους ηλικιωμένους ανθρώπους, άνδρες και γυναίκες, που βγήκαν στους δρόμους μέσα σε αυτή τη ζέστη, να τραγουδούν με τις ευαίσθητες φωνές τους και να υψώνουν τις γροθιές τους στον αέρα για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στον πόλεμο.
Η Ιαπωνία δεν έχει αναμιχθεί σε πολεμικές συρράξεις τα τελευταία 70 χρόνια εξαιτίας αυτών των ανθρώπων, που όλον αυτό τον καιρό πάλεψαν για να μη συμβεί κάτι τέτοιο.
Έχουν γνωρίσει τη φρίκη του πολέμου και όλον αυτό τον καιρό αντιστέκονται σ’ αυτόν, για χάρη όλων μας.
Δε μπορούμε να επιτρέψουμε να τελειώσει εδώ αυτό.
Εμείς θα συνεχίσουμε αυτήν την μετα-πολεμική εποχή της ειρήνης.
Η Ιστορία έχει αποδείξει πως με την επιβολή των όπλων δεν διαφυλάχθηκε ποτέ η ειρήνη, κι εμείς θα συνεχίσουμε με τη σοφότερη και νεότερη μορφή ασφάλειας, την οποία μας παρέχει το Άρθρο 9 του Συντάγματος.
Πιστεύω πως η Ιαπωνία μπορεί να συνεχίσει να παρουσιάζει στον κόσμο ένα νέο μοντέλο κράτους – ένα κράτος που διατηρεί την ειρήνη δίχως την επιβολή της βίας.
Η πολιτική που στηρίζεται στο ψέμα δεν έχει μέλλον.
Είναι καιρός να δώσουμε ένα τέλος σ’ αυτού του είδους την πολιτική.
Και να ξεκινήσει μια νέα εποχή.
Είναι 15 Ιουλίου του 2015 και αντιτίθεμαι στην αναγκαστική υιοθέτηση του πολεμικού νομοθετήματος.
Tomoka Terada

Μετάφραση: Όλγα Λιακάκη

Copyright (C) 2015 Tomoka Terada, Adam Goodwin All Rights Reserved.