Δήλωση Κολομβιανών του εξωτερικού, που απευθύνονται στη διεθνή κοινότητα για να ενημερώσουν για την κατάσταση της κακής διακυβέρνησης του Ιβάν Ντούκε στην Κολομβία, τις δολοφονίες κοινωνικών ηγετών, πρώην ανταρτών του FARC (Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις της Κολομβίας), το μποϊκοτάζ της Συμφωνίας Ειρήνης, τις διώξεις κατά του Ειδικού Δικαστηρίου για την Ειρήνη και ελάχιστη ή καθόλου πολιτική βούληση να συνεχιστεί ο διάλογος με το ELN (Στρατός της Εθνικής Απελευθέρωσης).
Κυβέρνηση της Κολομβίας: η διγλωσσία της και η εκ μέρους της προδοσία τής Συμφωνίας Ειρήνης
Οι ελεύθεροι πολίτες της Κολομβίας ενωμένοι με την θέληση μας, με μεγάλη όρεξη να φτιάξουμε ένα καλύτερο μέλλον για τις επόμενες γενιές, δηλώνουμε στην κοινή γνώμη ότι: κανένας άνθρωπος γεννημένος στην Κολομβία δεν έχει γνωρίσει την Ειρήνη. Όλοι είμαστε ή έχουμε υπάρξει θύματα της βίας. Μια βία που προέρχεται από τη συνεχή συγκέντρωση της πολιτικής εξουσίας στα χέρια λίγων οικονομικά προνομιούχων τομέων, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν τους νόμους για ίδιον όφελος, καταδικάζοντας το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού στην εξαθλίωση. Η μεγάλη κοινωνική ανισότητα προερχόμενη από τις κακές πολιτικές πρακτικές και αποφάσεις, τροφοδοτούσε τον πόλεμο και ταυτόχρονα προκάλεσε χιλιάδες θανάτους κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων.
Μία από τις πιο βίαιες περιόδους της σύγχρονης Ιστορίας μας ήταν μεταξύ του 1998 και του 2010, περίοδος που αντιστοιχεί στην προεδρία του Αντρές Παστράνα Αράνγκο και του Άλβαρο Ουρίμπε Βέλες, οι οποίοι σήμερα είναι οι κυριότεροι και πιο φανατικοί αντίπαλοι των ειρηνευτικών συνομιλιών που θα μας έβγαζαν από τον εμφύλιο πόλεμο.
Σύμφωνα με τους αριθμούς της κολομβιανής Κυβέρνησης, στη διάρκεια αυτής της περιόδου καταγράφονται 5.827.898 άμεσα θύματα του πολέμου, νεκροί, μετανάστες, θύματα απαγωγής και πείνας. Αυτός ο μακάβριος αριθμός θυμάτων άλλαξε μόνο κατά τις προεδρικές θητείες της περιόδου 2010-2018, όταν ο τότε πρόεδρος Χουάν Μανουέλ Σάντος –κάτοχος σήμερα του Νόμπελ Ειρήνης– υπέγραψε, ως ηγέτης του κράτους, τη συμφωνία Ειρήνης στην Αβάνα από κοινού με την αντάρτικη ομάδα FARC (Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις της Κολομβίας), γεγονός που είχε την υποστήριξη της Διεθνούς Κοινότητας. Με αυτή την Συμφωνία Ειρήνης, το κολομβιανό κράτος ανέλαβε σημαντικές δεσμεύσεις, με στόχο την επίτευξη ριζικών κοινωνικών αλλαγών. Οι οποίες θα επιτρέπαν την καταπολέμηση της ανισότητας και τη δημιουργία ενός αληθινά ειρηνικού περιβάλλοντος.
Δυστυχώς για το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών, οι πολιτικές δυνάμεις που για χρόνια είχαν επιτύχει να παραμείνουν στην εξουσία -βασισμένες σε πολεμικές στρατηγικές εκφοβισμού- κατάφεραν να ξαναπάρουν την Προεδρία, με επικεφαλής τον σημερινό πρόεδρο Ιβάν Ντούκε Μάρκες. Από εκείνη την στιγμή πολλαπλασιάστηκαν οι επιθέσεις κατά της ελπίδας για Ειρήνη.
Για παράδειγμα: κατά τους 8 πρώτους μήνες της σημερινής κυβέρνησης, συνολικά 172 κοινωνικοί ηγέτες και υπερασπιστές των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχουν δολοφονηθεί στην Κολομβία, σύμφωνα με την έκθεση του Ινστιτούτου Σπουδών για την Ειρήνη και την Ανάπτυξη (INDEPAZ).
Ταυτόχρονα, με σκοπό να βλάψουν την Ειρήνη, ο ίδιος ο Πρόεδρος, η κοινοβουλευτική ομάδα του, η Γενική Εισαγγελία του Κράτους (οι οποίοι έχουν επιρροή στις φιλοπολεμικές δυνάμεις) και στηριζόμενοι από την παρέμβαση του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Ντόναλντ Τραμπ στα εσωτερικά θέματα της χώρας, έχουν ενορχηστρώσει επιθέσεις εναντίον του Ειδικού Δικαστηρίου για την Ειρήνη (JEP). Το συγκεκριμένο Δικαστήριο είναι ένας δικαστικός οργανισμός που «οικοδομεί» τον πυρήνα των συνομιλιών για την Ειρήνη, έχοντας σαν στόχο την έρευνα των βίαιων γεγονότων και επιδιώκοντας την Δικαιοσύνη, την αλήθεια και τις αποζημιώσεις των θυμάτων της ένοπλης σύγκρουσης.
Τις τελευταίες ημέρες, με πολύ σοβαρά γεγονότα, η κυβέρνηση της Κολομβίας και οι πολιτικοί σύμμαχοί της, έχουν καταδείξει τα πραγματικά συμφέροντα τους, τα οποία τοποθετούν πάνω από τα συμφέροντα της χώρας. Γι’ αυτόν τον λόγο, εμείς οι Κολομβιανοί, είναι υπέρτατη ανάγκη να κάνουμε, ότι είναι δυνατόν, για να αποτρέψουμε την κυριαρχία αυτής της πολιτικής ατζέντας που θέλει να διαιωνίσει τον πόλεμο και που θέλει να αποτρέψει την άσκηση της Δημοκρατίας.
Εξαιτίας αυτών, θέλουμε να ζητήσουμε την αλληλεγγύη της Διεθνούς Κοινότητας και των παγκόσμιων ηγετών, που ήταν πάντα στο πλευρό μας στην επίτευξη της Ειρήνης στην Κολομβία, να συνεχίσουν να μας συμπαραστέκονται βοηθώντας μας στα εξής θέματα:
- Να υπάρξουν εγγυήσεις για τους κοινωνικούς ηγέτες και ηγέτιδες, για τους υπερασπιστές των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, γι’ αυτούς που διεκδικούν τη γη, για τους πρώην αντάρτες και για τους απλούς πολίτες που συστηματικά δολοφονούνται στην χώρα μας.
- Να γίνουν σεβαστές και να εκπληρωθούν οι συνομιλίες Ειρήνης που υπογράφηκαν με το πρώην αντάρτικο FARC-EPE.
- Η κυβέρνηση της Κολομβίας να επιστρέψει στο τραπέζι του διαλόγου με την αντάρτικη ομάδα «Στρατός της Εθνικής Απελευθέρωσης» (ELN), με σκοπό να επιτευχθεί μία αληθινή Ειρήνη, σταθερή και διαρκής.
- Να γίνει σεβαστό το Ειδικό Δικαστήριο για την Ειρήνη (JEP) το οποίο ερευνά την εξιχνίαση των εγκλημάτων πολέμου από όλους τους παράγοντες της ένοπλης σύγκρουσης.
- Να υπάρξει σεβασμός προς την ανθρώπινη ζωή και εγγυήσεις για την άσκηση της πολιτικής αντιπολίτευσης.
- Να υπάρξει σεβασμός προς την δικαστική ανεξαρτησία της Κολομβίας.
Τέλος, η Ειρήνη να πάψει να μας κοστίζει ανθρώπινες ζωές, αλλά και την Ελευθερία την ίδια.
Υπογράφουν:
1. “Diáspora y Paz” París y Barcelona.
2. Unidos por la Paz, Alemania.
3. Foro Internacional de Víctimas, capítulos Américas y Europa.
4. Colombia Humana La Plata, Argentina.
5. Vamos por los Derechos Internacional.
6. Associazione di Promozione Sociale Migras, Italia.
7. Colectiva de mujeres refugiadas, exiliadas y migradas.
8. Asociación Red Solidaria de Albacete.
9. Foro Internacional de Víctimas de Albacete.
10. RECOEX – Representación de Estudiantes Colombianos en el Exterior.
11. Rumbo a Gaza América Latina.
12. Grupo Europa de Familiares de desaparecidos en Colombia.
13. Colombia Humana Suiza.
14. Asociación Maloka Suiza.
15. Asociación Asolatino Suiza.
16. Ciudadanías Libres Suiza.
17. Convergencia Internacional Colombia Humana.
18. Agendas Internacionales por la Paz en Colombia.
19. Paz a la Calle, Barcelona.
20. Mujer Diáspora, Londres.
21. Colectivo AJI, Londres.
22. Migrantes – Ciudadanía en Movimiento.
23. Fundación Freytter.
24. Carrers del Món, Elche.
25. Foro Internacional de Víctimas, Elche.
26. E- Chime, Elche. Colectivo de jóvenes.
27. Nodo Ottawa-Gatineau. Canadá.
28. Nabowa. Xarxa per la Pau, Barcelona.
29. Colombia Humana, Ecuador.
30. Colectivo Ciudadanías.
31. ASOVICA – Asociación de Víctimas del Conflicto Armado de Colombia en Canadá.
32. Partido político español Podemos, París.
33. COLPAZ – Colectivo por la Paz en Colombia, México.
34. Comunidad Colombia Humana, Argentina.
35. Marcha Patriótica capítulo Argentina.
36. ALBA – Movimientos, Argentina.
37. Vamos – Frente Patria Grande, Argentina.
38. Barrios de Pie, Argentina.
39. Asociación Civil Madre Tierra.
40. Partido Social de la Ciudad.
41. Centro de Estudios y Acción por la Igualdad.
42. Parranda Poética, Argentina.
43. Grupo de Pensamiento Crítico Colombiano de la Universidad de Buenos Aires.
44. Constituyente Exiliad@s Políticos Colombianos.
45. On y Va “Globalizando la Solidaridad”, Suiza.
46. Aipazcomun, Suiza.
47. Coordinadora América / Europa de Solidaridad con el Pueblo Colombiano -CAESPUCOL.
48. Partido Comunista – Hamburgo, Alemania.
49. Convergencia Colombia Humana Internacional, New York.
50. Ciudadanías por la Paz, Francia.
51. Colombia Humana, Francia.
52. Foro Internacional de Víctimas, Canadá.
53. ITACA – Organització Internacionalista dels Països Catalans.
54. Habitar Argentina.
55. Centro de Intercambio y Servicios para el Cono Sur Argentina – CISCSA.
56. Movimiento de Ocupantes e Inquilinos- MOI.
57. Fundación Vivienda y Comunidad – FVC.
58. RED Hábitat. Bolivia.
59. Ocupa Tu Ciudad, Guadalajara.
60. Cooperación Comunitaria México.
61. La Ría Corriente crítico feminista, Argentina.
62. Huitaca – Pacto por la vida y por la Paz.
63. Ciudadanías por la Justicia.
64. Colectivo Maloka Colombia.
65. Mujeres Pa’lante.
