Χωρίς αμφιβολία αυτό που συμβαίνει στην Γάζα έρχεται αντιμέτωπο με το μέγιστο πεπρωμένο της ανθρωπότητας. Μια γενοκτονία, χωρίς κόμμα ή αποσιωπητικά, όπως δήλωσε άλλωστε και η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονίας στις 31 Αυγούστου: “Οι πολιτικές και οι ενέργειες του Ισραήλ στη Γάζα πληρούν τον νομικό ορισμό της γενοκτονίας στο Άρθρο II της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για την Πρόληψη και την Τιμωρία του Εγκλήματος της Γενοκτονίας (1948)”.
Όμως αυτό που συμβαίνει στη Γάζα πυροδότησε – εκτός από τη γνωστή προπαγάνδα ένθεν κακείθεν – κάτι πολύ πιο σημαντικό: αντανακλαστικά αντίδρασης του κόσμου σε διεθνές επίπεδο. Όχι των κυβερνήσεων που ούτως ή άλλως αποδεικνύονται για μια ακόμα φορά κατώτερες των περιστάσεων και μέχρι να ζυγίσουν πολιτικά και οικονομικά οφέλη για να δουν τι θα πουν μετράμε με τόσα παιδιά νεκρά. Του απλού κόσμου που ποστάρει διαρκώς νέα σε όλες τις γλώσσες, που κατεβαίνει σε πορείες, που συνυπογράφει κείμενα, που κλείνεται σε σχολεία και απαιτεί να μην ξεκινήσει η σχολική χρονιά “σα να μην συμβαίνει τίποτα”, που στελεχώνει το στόλο της ελευθερίας, ξεκινώντας απόπλου από τόσα μεσογειακά λιμάνια – το ελληνικό ξεκινά από τη Σύρο και θα συναντήσει όλη την αποστολή στην Τυνησία και την Αίγυπτο. Του κόσμου που χρησιμοποιεί την όποια αναγνωρισιμότητά του ή τους όποιους πόρους διαθέτει για να ενισχύσει το ηθικό και δίκαιο αίτημα για το τέλος της γενοκτονίας, υπέρ της εκεχειρίας και της συνύπαρξης. Του κόσμου του Ισραήλ που ακόμα και μέσα στο ακροδεξιό και γενοκτόνο καθεστώς Νετανιάχου, κατεβαίνει μαζικά στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί εκθέτοντας τα πρόσωπά του και συνασπιζόμενος με τους “ανεπιθύμητους γείτονες”, που ζητά την επιστροφή των ομήρων και την εκεχειρία, που διεκδικεί το δικαίωμά του να μην υπηρετήσει τον ισραηλινό στρατό με τίμημα τη φυλάκιση, που οργανώνει “περιπάτους μνήμης” σε σημεία που ο IDF έχει δείξει το φρικτό πρόσωπο της κατοχής, στην Ιερουσαλήμ και το Αλ Άκσα που έχουν συμβεί ιστορικά σημαντικές ταραχές, στα σημεία που η ένοπλη Παλαιστινιακή αντίδραση σκόρπισε ανασφάλεια και έλλειψη εμπιστοσύνης, σε κάθε μέρος που η βία τροφοδότησε το φόβο και τον θάνατο.
Μας παρασύρει ένας αέρας λίγο πιο δυνατός από το αεράκι των νέων ανθρώπων που πάλι σε παγκόσμια κλίμακα υποστήριξαν τις Παρασκευές για το Μέλλον. Ένα κύμα που δυναμώνει ακόμα περισσότερο όσο ο IDF επιστρατεύει κατά χιλιάδες – 60.000 λένε τα επίσημα στοιχεία – τους εφέδρους για την τελική λύση στη Γάζα και τη μετατροπή της γης σε ριβιέρα της Μεσογείου με τις ευλογίες της κυβέρνησης των ΗΠΑ.
Αντιγράφω συνοδευτικό κείμενο σε μια φωτογραφία που μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής της γης μας από το χτεσινό ημερολόγιο καταστρώματος του Μανόλο Τενιέντε πάνω στο πλοίο “Σείριος”που κατευθύνεται στην Τυνησία:
“Πλέοντας πριν το σούρουπο αρχίσαμε να βλέπουμε τα βουνά της Μαγιόρκα. Απόψε θα διανυκτερεύσουμε στα περίχωρα του λιμανιού του Μαχόν για να συγκεντρωθεί ολόκληρος ο στόλος και να συνεχίσουμε αύριο το ταξίδι με όλα τα σκάφη μαζί. Σας αφήνω μια φωτογραφία από το Σείριο, με τα βουνά της Μαγιόρκα στο βάθος.”
Φωτογραφία: Μανόλο Τενιέντε.
