Ο ισραηλινός Νέινταβ Ουάιμαν, υπηρέτησε στον ισραηλινό στρατό (IDF), παίρνοντας μέρος στις λεγόμενες “straw widow” καθημερινές στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Δυτική Όχθη ή στην Γάζα. Όπως διηγείται ο ίδιος, από τη σημερινή του θέση ως διευθυντής της ισραηλινής οργάνωσης Σπάζοντας τη Σιωπή, αυτό πρακτικά σήμαινε ότι μονάδα ελεύθερων σκοπευτών του IDF έκανε έφοδο τη νύχτα, ξυπνούσε και έδιωχνε τους Παλαιστίνους ένοικους από τα κρεβάτια τους, τους έκλεινε σε ένα και μόνο δωμάτιο, κάνοντας ουσιαστικά κατάληψη στο σπίτι επειδή βρισκόταν σε σημείο με “στρατηγική εποπτεία”, το μετέτρεπε σε στρατιωτικό πόστο, σκάναρε την οπτική εμβέλεια με θερμικές κάμερες και είτε επιτηρούσε, είτε “εκτελούσε στόχους”. Η στρατιωτική επιχείρηση μπορούσε να κρατήσει μερικές ώρες ή και δύο μέρες. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης η οικογένεια δεν μπορούσε να κάνει χρήση του σπιτιού της και τα μέλη της ζητούσαν άδεια για να πάνε στην τουαλέτα ή για να πάρουν φάρμακα, να μαγειρέψουν κλπ.
“Κατάλαβα ότι αυτή η επιχειρησιακή πρακτική κατέστρεφε ουσιαστικά τη ζωή των Παλαιστινίων. Δεν βασιζόταν σε κανενός είδους πληροφορία ότι κάτι συγκεκριμένο συμβαίνει εκεί ή στην περιοχή, ότι υπήρχε κάποιος στόχος που έπρεπε να καταρριφθεί. Ήταν απλά μια επιχείρηση ρουτίνας. Πρέπει να κάνεις έφοδο και κατάληψη στο Παλαιστινιακό σπίτι με τα όπλα του ελεύθερου σκοπευτή. Μεγάλωσα με την ιδέα ότι αυτό έπρεπε να το κάνω για να προστατεύσω το Ισραήλ, ότι όλα όσα συμβαίνουν στον ισραηλινό στρατό γίνονται για να προστατεύσεις το Ισραήλ. Καμία σχέση δεν είχαν όλα αυτά με την προστασία του Ισραήλ. Είχαν να κάνουν με τον έλεγχο των Παλαιστινίων. Πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Με ρωτήσατε λοιπόν πώς έγινα ακτιβιστής.. Έγινα ακτιβιστής ακριβώς επειδή υπηρέτησα στον IDF. Και νομίζω ότι σαν Ισραηλινοί έχουμε ηθικό χρέος να μιλήσουμε δημόσια για τα όσα κάναμε στον IDF. Δεν πρόκειται για ένα μυστικό που θα πρέπει να το γνωρίζω εγώ σαν στρατιώτης ή σαν ισραηλινός, αντίθετα είναι κάτι που η ανθρωπότητα πρέπει να το γνωρίζει, να ξέρουν όλοι ότι αυτές οι επιχειρήσεις γίνονται σχεδόν κάθε βράδυ, κάθε μέρα έχουμε σημεία ελέγχου, οι Παλαιστίνιοι χρειάζεται να έχουν άδειες για να περάσουν, τους πολεμάμε στην Γάζα, τους συλλαμβάνουμε.. Πρόκειται για μια συνεχιζόμενη κατοχή εδώ και 57 χρόνια.”
Σε συνέντευξη που έδωσε στις 29 Μαΐου 2025 στο Democracy Now!, ο Ουάιμαν αναφέρθηκε στην χρήση Παλαιστινίων αμάχων ως ανθρώπινων ασπίδων στη Γάζα από τον IDF. Αυτή η πρακτική ήταν ευρέως διαδεδομένη σε πολλές μονάδες που πολεμούσαν στη Γάζα, σε πολλές περιοχές της Γάζας και για μεγάλο χρονικό διάστημα – ήδη από τον Δεκέμβριο του 2023. Θεωρεί παρωδία τη δέσμευση των ανώτερων αξιωματούχων του ισραηλινού στρατού να ερευνήσουν αυτές τις απάνθρωπες πρακτικές, που είναι παράνομες με βάση το εθνικό αλλά και το διεθνές δίκαιο, καθώς τις γνωρίζουν πολύ καλά, όπως απέδειξε και πρόσφατο σχετικό δημοσίευμα στην Haaretz. “Όλα αυτά δεν στοχεύουν σε τίποτα άλλο από τον απανθρωπισμό των Παλαιστινίων, μέχρι και μέλη της κυβέρνησης μιλούν για γενοκτονία πλέον.”
Σε ερώτηση της δημοσιογράφου για το αν υπάρχει και σε τι μέγεθος αντίσταση από τους ισραηλινούς στρατιώτες να χρησιμοποιήσουν τους παλαιστίνιους αμάχους ως ασπίδα – αυτό που ονομάζεται διαφορετικά επιχείρηση “κουνούπι”, η ζωή των αμάχων που χρησιμοποιούνται ως ασπίδα αξίζει όσο του κουνουπιού – ο Ουάιμαν είπε πως σχεδόν κάθε ισραηλινός στρατιώτης έμαθε ότι χρησιμοποιούσαν τους παλαιστινίους αμάχους σαν ασπίδα στην δεύτερη ιντιφάντα. Αυτή η πρακτική ακυρώθηκε ως παράνομη από το Ανώτατο Ισραηλινό Δικαστήριο εκείνη την περίοδο. Σήμερα, συνεχίζει αυτή η εντολή για την στρατιωτική επιχείρηση και μάλιστα χειρότερα γιατί ντύνουν τους αμάχους με την στολή του IDF, ώστε αν σε μια έφοδο υπάρχει παγίδα να σκοτωθούν οι άμαχοι. Οι στρατιωτικές πηγές από τις οποίες η οργάνωση του Ουάιμαν απέσπασε αυτές τις μαρτυρίες είπαν ότι αφενός κάθε διμοιρία εφαρμόζει αυτή την πρακτική στη Γάζα, αναζητώντας εκρηκτικούς μηχανισμούς σε σπίτια ή τούνελ, αφετέρου πως σε κάποιες μονάδες που οι πηγές τους υπηρετούσαν υπήρξε συζήτηση μεταξύ στρατιωτών και λοχία καθώς αρκετοί στρατιώτες εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για αυτή την τακτική, χαρακτηρίζοντάς την παράνομη και ανήθικη. “Δεν έχετε ιδέα όμως τι πλαίσιο υπάρχει σήμερα μέσα στον IDF”, κατέληξε το Ουάιμαν.
Η Σπάζοντας την Σιωπή είναι μια οργάνωση βετεράνων στρατιωτών που έχουν υπηρετήσει στον ισραηλινό στρατό από την αρχή της Δεύτερης Ιντιφάντα, το 2004, και έχουν αναλάβει να εκθέσουν δημόσια, στην ισραηλινή κοινωνία αλλά και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα την πραγματικότητα της καθημερινής ζωής στα Κατεχόμενα Εδάφη.
Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα της οργάνωσης:
“Οι στρατιώτες που υπηρετούν στα παλαιστινιακά εδάφη γίνονται μάρτυρες και συμμετέχουν σε στρατιωτικές ενέργειες που τους αλλάζουν ριζικά. Περιπτώσεις κακοποίησης Παλαιστινίων, λεηλασίας και καταστροφής περιουσιών είναι η νόρμα εδώ και χρόνια, αλλά αυτά τα περιστατικά εξακολουθούν να περιγράφονται επίσημα ως «ακραίες» και «μεμονωμένες» περιπτώσεις. Οι μαρτυρίες μας σκιαγραφούν μια διαφορετική – και πολύ πιο ζοφερή – εικόνα, στην οποία η υποβάθμιση των ηθικών προτύπων εκφράζεται στον χαρακτήρα των στρατιωτικών διαταγών και των κανόνων εμπλοκής που το κράτος θεωρεί δικαιολογημένους στο όνομα της ασφάλειας του Ισραήλ. Ενώ αυτή η πραγματικότητα είναι γνωστή στους Ισραηλινούς στρατιώτες και διοικητές, η ισραηλινή κοινωνία γενικά συνεχίζει να κλείνει τα μάτια και να αρνείται αυτό που γίνεται στο όνομά της. Οι απόστρατοι που επιστρέφουν στην πολιτική ζωή ανακαλύπτουν το χάσμα μεταξύ της πραγματικότητας που συνάντησαν στα εδάφη και της σιωπής που επικρατεί για αυτή την πραγματικότητα στην πατρίδα τους. Για να επανενταχθούν στην πολιτική ζωή, οι στρατιώτες πρέπει να αγνοήσουν όσα έχουν δει και κάνει. Προσπαθούμε να κάνουμε να ακουστούν οι φωνές αυτών των στρατιωτών, ωθώντας την ισραηλινή κοινωνία να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα που η ίδια έχει δημιουργήσει και συντηρεί. Συλλέγουμε και δημοσιεύουμε μαρτυρίες στρατιωτών που, όπως και εμείς, έχουν υπηρετήσει στη Δυτική Όχθη, τη Γάζα και την Ανατολική Ιερουσαλήμ από τον Σεπτέμβριο του 2000. Για να ευαισθητοποιήσουμε το κοινό, διοργανώνουμε διαλέξεις, συναντήσεις σε σπίτια και άλλες δημόσιες εκδηλώσεις που φέρνουν στο φως την πραγματικότητα στα εδάφη μέσω των φωνών πρώην στρατιωτών. Διοργανώνουμε επίσης περιηγήσεις στην Χεβρώνα και στους λόφους της Νότιας Χεβρώνας στη Δυτική Όχθη, με στόχο να δώσουμε στο κοινό πρόσβαση στην πραγματικότητα που υπάρχει μόλις λίγα λεπτά μακριά από τα σπίτια τους, αλλά που σπάνια παρουσιάζεται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.”
