Oι ένοπλες δυνάμεις συνεχίζουν να συρρικνώνονται. Την ίδια στιγμή που υπάρχει η διαρροή από τις αναμενόμενες συντάξεις, οι νέοι όχι μόνο αρνούνται να καταταγούν, αλλά και όταν κατατάσσονται, βρίσκουν λίγους λόγους για να παραμείνουν. Πτώση του ηθικού, χαμηλοί μισθοί, άδικοι πόλεμοι ήταν οι τρεις βασικές αιτίες που διαπίστωσε σε περσινό της άρθρο στην The Guardian η Μάρθα Τζιλ, τουλάχιστον για ό,τι αφορά τον βρετανικό στρατό. Όμως το φαινόμενο αγγίζει περισσότερες χώρες και όχι μόνο την Μεγάλη Βρετανία. Σύμφωνα μάλιστα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Research Gate στις 18 Ιουλίου 2025, η όξυνση της κρίσης στρατολόγησης βαθαίνει στα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ και θεωρείται αποτέλεσμα της δημογραφικής κρίσης. Ο συγγραφέας της έρευνας πιστεύει ότι τα δημογραφικά εμπόδια έχουν επηρεάσει περισσότερο τους οικονομικούς και πολιτιστικούς παράγοντες, οι οποίοι διαμορφώνουν την πολιτική στρατολόγησης. Ψάχνουμε λοιπόν άτομα να καταταγούν “με το τουφέκι”.
Στην Ελλάδα συμβαίνει μια από τα ίδια: σύμφωνα με χθεσινό άρθρο στο hellas journal του Γιώργου Σιδέρη, 473 θέσεις από εκείνες που είχαν προκηρυχθεί έμειναν χωρίς «δικαιούχο», ενώ από 1300 ως και 1800 μόρια κατρακύλησαν ακόμη περισσότερο οι βάσεις εισαγωγής. Είτε για λόγους οικονομικούς, είτε για λόγους αξιοκρατίας, είτε γιατί ο στρατός και η ΝΑΤΟϊκή συμμαχία εν γένει ηθικά αμφισβητούνται, ό,τι έχει ανακοινωθεί τα τελευταία χρόνια, ώστε να προσελκύσει την γενιά Ζ στις Ένοπλες Δυνάμεις, μάλλον έχει αποτύχει. Σε αυτό το πλαίσιο αντιλαμβάνεται κανείς τις πρόσφατες ανακοινώσεις του Υπουργού Αμύνης, Νίκου Δένδια, για αύξηση της μηνιαίας αποζημίωσης των οπλιτών από τα 8,80 ευρώ που είναι σήμερα στα 100 ευρώ για εκείνους που υπηρετούν στην παραμεθόριο και στα 50 ευρώ για εκείνους που υπηρετούν στην ενδοχώρα. Ας τάξουμε χρήματα εν καιρώ φτώχειας μήπως και τραβήξουμε κάπως το ενδιαφέρον.
Το σίγουρο είναι ότι έχοντας δύο τουλάχιστον πολέμους να μαίνονται στην γεωγραφική μας ζώνη, την εδώ και δεκαετίες κατασκευή της απειλής στο Αιγαίο αλλά και τις τεράστιες επενδύσεις στην πολεμική βιομηχανία που καλούμαστε ως πολίτες να υποστηρίξουμε αιματηρά στο πλαίσιο των ΝΑΤΟϊκών υποχρεώσεων αλλά και του ReArm Europe, το παραπάνω εύρημα είναι μάλλον ενθαρρυντικό για όλες και όλους όσοι επιδιώκουμε την ειρήνη και την επίλυση των διακρατικών διαφορών μέσα από μηβίαιες μεθόδους. Ακόμα πιο ενθαρρυντικό είναι για όσες και όσους οραματιζόμαστε την κατάργηση των ένοπλων δυνάμεων παγκοσμίως. Μένει να διαπιστωθεί αν αυτή η τάση πράγματι βασίζεται στην ηθική κρίση που περνούν ούτως ή άλλως όλοι οι θεσμοί των σημερινών κοινοβουλευτικών δημοκρατιών και κυρίως να διαφανεί με ποιον τρόπο θα γίνουν αυτές οι συμβιωτικές και συμφιλιωτικές μεταβάσεις που σήμερα κατηγορούνται ως ουτοπικές.
