Ο Yeheli Cialic είναι η συντονιστής του Mesarvot, ενός δικτύου νέων Ισραηλινών αντιρρησιών συνείδησης που αρνούνται να καταταγούν στο στρατό σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατοχή και τον πόλεμο στη Γάζα, μια επιλογή που σημαίνει ότι πάνε κόντρα σε όλα όσα έχουν διδαχθεί. Γι’ αυτό το λόγο αντιμετωπίζουν μήνες στρατιωτικής φυλάκισης. Τον συναντήσαμε και του πήραμε συνέντευξη στη Μπολόνια, όπου συμμετείχε σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Assopace Palestina.
Πώς είναι να ζεις σήμερα στο Ισραήλ;
Είναι τρομακτικό, δεν έχουμε κανενός είδους σταθερότητα, πολλοί έχουν χάσει αγαπημένα τους πρόσωπα που βρίσκονταν στην «πρώτη γραμμή». Είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για εμάς, για αυτό δεν εκπλήσσομαι καθόλου, αλλά συνεχίζουν αυτόν τον πόλεμο, δεν ενδιαφέρονται για τους ομήρους, ακόμα και όταν είχαν την ευκαιρία να διαπραγματευτούν. Επέλεξαν να επιτεθούν στην ιρανική πρεσβεία, οπότε όσο το δυνατόν περισσότερο είναι σημαντικό να πούμε ότι η ιρανική επίθεση προκλήθηκε.
Φυσικά δεν υποστηρίζω το ιρανικό καθεστώς. Θυμάμαι να κάθομαι με φίλους όταν έγινε η ιρανική επίθεση και η προειδοποίηση ότι θα αναχαιτίζαμε τους περισσότερους πυραύλους. Είναι σαν να μην μπορούμε να αποφασίσουμε τι πρόκειται να συμβεί, και μετά μας υπενθυμίζουν ότι έτσι αισθάνονται οι άνθρωποι κάθε μέρα στη Γάζα, αλλά εμείς δεν βρισκόμαστε υπό την ίδια απειλή και η ισορροπία δυνάμεων δεν είναι καθόλου συμμετρική.
Τι άλλαξε μετά την 7η Οκτωβρίου;
Ήμουν ήδη ακτιβιστής πριν από τις 7 Οκτωβρίου. Ήταν σαν να τελείωσε ο κόσμος εκείνη την ημέρα – καταλάβαμε αμέσως ότι κάτι έσπασε και ξέραμε ότι τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο, και ήταν τρομακτικό, πραγματικά δεν ξέραμε τι θα συνέβαινε. Υπήρξε μια τεράστια αύξηση του δεξιού συναισθήματος στην ισραηλινή κοινή γνώμη. Στις 7 Οκτωβρίου, χάσαμε επίσης συντρόφους.
Σκεφτόμουν τι θα γινόταν με αυτή τη γη και ξέραμε ότι στο τέλος αυτοί που θα πλήρωναν το τίμημα για αυτή την επίθεση θα ήταν πολίτες, που δεν είχαν καμία σχέση με αυτό. Φοβόμουν για τους Παλαιστίνιους συμπολίτες μου.
Έζησα στη Δυτική Όχθη για τέσσερις μήνες σε ένα παλαιστινιακό χωριό για να καταγράψω τη βία και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ήξερα πολύ καλά ότι οι σύντροφοί μου σε αυτό το χωριό, που είχαν ήδη υποφέρει πολύ από τη βία των εποίκων και του κράτους, θα ζούσαν σε χειρότερη κατάσταση.
Όταν ήμουν μικρός, μετακόμισα με τους γονείς μου στο Τελ Αβίβ. Εκεί άρχισα να πηγαίνω σε ένα σχολείο και άρχισα να παίρνω πολύ καλά αποτελέσματα. Εξακολουθούσα να έχω σιωνιστικές απόψεις, αλλά ήμουν λίγο πιο προσανατολισμένος προς τα ανθρώπινα δικαιώματα. Άρχισα να μαθαίνω για την έννοια της κατοχής και να διαμορφώνω την πολιτική μου συνείδηση. Όταν ήμουν 16 ετών, έδωσα το πρώτο μου τεστ για το στρατό και πραγματικά δεν ήξερα ότι ήταν λάθος. Δεν καταλάβαινα ότι υπήρχε κάτι βαθιά λάθος με την κοινωνία μου και σκεφτόμουν απλώς να ζήσω ήσυχα. Δεν μπορούσα να δω τον ρατσισμό μέσα στην κοινωνία μου. Βλέπεις τη διαφθορά και τη βία, καταλαβαίνεις κάτι, αλλά δεν έχεις τις λέξεις για να το εκφράσεις. Σπούδαζα φυσική και πληροφορική και ήθελα να ενταχθώ στις μυστικές υπηρεσίες για να βρω μια καλή δουλειά και μετά να φύγω από αυτή τη χώρα. Τελικά δεν έγινα δεκτός στο σώμα πληροφοριών και μπήκα σε ένα ειδικό πρόγραμμα στην Πολεμική Αεροπορία, όπου με πλήρωσαν για να κάνω μεταπτυχιακό στην αεροδιαστημική μηχανική και να κατασκευάζω όπλα. Το όνειρό μου ήταν να κατασκευάζω διαστημόπλοια, όχι όπλα. Στο τέλος του δεύτερου έτους, έπαθα μια μεγάλη κρίση και ευτυχώς γνώρισα έναν τύπο που με βοήθησε να ξεφύγω από τη θηλιά των εργασιών και των μαθηματικών εξισώσεων. Άρχισα να διαβάζω πολιτικά άρθρα και πολλά βιβλία ιστορίας, εμβάθυνα στην αποικιοκρατία, για την οποία ήξερα κάτι, αλλά μέχρι τότε δεν με ενδιέφερε ιδιαίτερα. Ξαφνικά απέκτησα το δικό μου λεξιλόγιο για την κατανόηση της πραγματικότητας, και χάρη σε αυτό συνειδητοποίησα ότι ζούσα σε ένα είδος απάθειας.
Συνειδητοποίησα ότι το να είσαι στρατιώτης σημαίνει να είσαι μέρος των εκτελεστικών εγκεφάλων μιας κυβέρνησης που επιδιώκει να διατηρήσει το status quo αντί να μας δώσει μια επιλογή για ειρήνη και συμφιλίωση μέσω της επίλυσης των συγκρούσεων. Αυτό που τελικά με έκανε να αποφασίσω να αρνηθώ να καταταγώ στο στρατό ήταν η ανάγνωση του έργου της Χάνα Άρεντ «Η κοινοτοπία του κακού». Αυτό το βιβλίο ήταν η αρχή του τέλους για μένα. Συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να είμαι καλός άνθρωπος μέσα σε ένα σύστημα, δεν μπορούσα, δεν είχε σημασία αν ακολουθούσα τον δικό μου μικρό δρόμο.
Ποια ήταν η αντίδραση των κοντινών σου ανθρώπων μετά την απόφασή σου να μην καταταγείς στο στρατό;
Πέρασα πολύ δύσκολα. Η πραγματική κρίση ήρθε όταν πήρα απαλλαγή από το στρατό για λόγους ψυχικής υγείας και πήγα στην Masafer Yatta, μια περιοχή στη νότια Δυτική Όχθη που αντιμετώπιζε μια περίοδο τεράστιας βίας από τους εποίκους και το κράτος. Υπάρχει μια μακρά παράδοση αραβοεβραϊκής συν-αντίστασης, που σημαίνει όχι μόνο διάλογο, αλλά και αντίσταση στην κατοχή από κοινού. Έμαθα αραβικά, έζησα εκεί τέσσερις μήνες και κατέγραψα τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με βιντεοκάμερες, τις οποίες μερικές φορές έπρεπε να παραδώσουμε στον στρατό ή στον Τύπο. Συνειδητοποίησα ότι η κατάσταση στην οποία βρισκόμουν ήταν πραγματικά δραματική. Με τους συναδέλφους μου Παλαιστίνιους είχαμε κάμερες στα χέρια μας μόνο μπροστά σε ένοπλους στρατιώτες και ένοπλους ισραηλινούς έποικους. Όταν πήγα στην Masafer Yatta η οικογένειά μου ανησύχησε πολύ. Νόμιζαν ότι ήμουν τρελός.
Πόσες φορές έχεις συλληφθεί;
15 ή 16 περίπου. Όταν επέστρεψα στη Δυτική Όχθη, ένας από τους συντρόφους μου που μας φιλοξένησε στο χωριό του επέμενε να καλέσει την οικογένειά μου για να καταλάβουν τι κάναμε. Ο πατέρας μου και η μητέρα μου ήρθαν, και αυτή ήταν η αρχή της προσπάθειάς τους να με καταλάβουν καλύτερα. Αυτή η διαδικασία συνεχίζεται ακόμα. Μετά τον πόλεμο η μητέρα μου είναι σχεδόν ολοκληρωτικά με το μέρος μου. Έχω μια όμορφη ανάμνηση των γονιών μου σε αυτό το παλαιστινιακό χωριό, μαζί με έναν σύντροφο να μας λέει την ιστορία του χωριού και τη μητέρα μου να αρχίζει να κλαίει.
Πού βρίσκεις τη δύναμη να συνεχίσεις τις δράσεις σου;
Το δίκτυο Mesarvot, το οποίο συντονίζω, είναι μια κοινότητα. Υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον, παρέχουμε προστασία και συμβουλές σε όσους αποφασίζουν να αρνηθούν τη στράτευση, και αυτό βοηθάει όλους να προχωράμε μπροστά.
Έχεις πολλούς συντρόφους στην Παλαιστίνη;
Ναι, τόσο στη Δυτική Όχθη, όσο και στο Ισραήλ και στις παλαιστινιακές πόλεις. Η Γάζα είναι ένα μαύρο κουτί και είναι πολύ δύσκολο να συνεργαστείς με τους Γκαζάβι επίσης λόγω της καταστολής της κυβέρνησης της Χαμάς.
Μερικές φορές τείνουμε να φανταζόμαστε την ισραηλινή κοινωνία ως ένα μονολιθικό μπλοκ που υποστηρίζει επεκτατικές πολιτικές, αλλά υπάρχουν πολλές πραγματικότητες που αγωνίζονται για την ειρήνη. Είναι δύσκολο να ακουστεί η φωνή σας;
Καμία κοινωνία δεν είναι μονολιθική, ούτε καν η ισραηλινή κοινωνία ή η παλαιστινιακή κοινωνία. Για μένα, ως διεθνιστής, πρέπει πάντα να λαμβάνεις υπόψη σου το θετικό μέρος κάθε κοινωνίας. Αυτό που βλέπουν οι άνθρωποι στο Ισραήλ για τη Γάζα δεν είναι το ίδιο με αυτό που βλέπει ο υπόλοιπος κόσμος, υπάρχει μια τεράστια ανισορροπία. Αυτή τη στιγμή, δείχνοντας ότι η ισραηλινή κοινωνία δεν είναι μονολιθική, υπάρχει ένα μεγάλο κίνημα για την απελευθέρωση των ομήρων. Το κίνημα λέει ξεκάθαρα ότι η κυβέρνηση παρεμποδίζει τη συμφωνία, η οποία όπως όλοι γνωρίζουμε θα περιλάμβανε κατάπαυση του πυρός. Υπάρχουν επίσης οργανώσεις όπως οι Μαχητές για την Ειρήνη, που αποτελούνται από πρώην Ισραηλινούς στρατιωτικούς και πρώην Παλαιστίνιους μαχητές, οι οποίοι τώρα συνεργάζονται με μηβίαιες πρωτοβουλίες.
Οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν ότι δεν υπάρχει αυτό που αποκαλείται νίκη. Αντιμετωπίζουμε ένα πολιτικό ζήτημα, και όπως σε κάθε πολιτικό ζήτημα δεν υπάρχει στρατιωτική λύση. Εφόσον πρόκειται για εθνικό ζήτημα, η μόνη λύση είναι να δοθεί αυτοδιάθεση στους Παλαιστίνιους μόλις τελειώσει η πολιορκία.
Ποιους πιθανούς ορίζοντες βλέπεις;
Όπως βλέπετε, μεγάλο μέρος του κόσμου ζητά τώρα την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους. Ίσως, μόνο ίσως, αν ασκήσουμε ακόμη μεγαλύτερη πίεση, ίσως μπορέσουμε να αλλάξουμε κάτι. Για παράδειγμα, το 3,5 % των όπλων του Ισραήλ προέρχεται από την Ιταλία. Τη στιγμή που θα σταματήσουν οι αποστολές όπλων, θα σταματήσει και ο πόλεμος. Τη στιγμή που θα σταματήσει ο πόλεμος μπορούμε να καταλήξουμε σε συμφωνία για τους ομήρους και κατάπαυσης του πυρός. Τη στιγμή που θα συμβεί αυτό, το δίλημμα είναι ποιος θα αναλάβει την κυριαρχία επί των παλαιστινιακών εδαφών. Νομίζω ότι υπάρχει ευρεία υποστήριξη στον κόσμο για την Παλαιστινιακή Αρχή. Θα πρέπει να κινηθούμε ώστε η PLO να αναλάβει την κυριαρχία και να ανοικοδομήσει τη Γάζα και η Γάζα και η Δυτική Όχθη να είναι ενωμένες και πάλι κάτω από την ίδια πολιτική εξουσία.
Πρέπει να προσπαθήσουμε να επιτύχουμε μια διπλωματική λύση που θα εγγυάται την ασφάλεια, την ισότητα, την ευημερία και την αυτοδιάθεση για όλους τους ανθρώπους που ζουν στην Παλαιστίνη.
Γιατί αποκαλείς αυτό που συμβαίνει στη Γάζα γενοκτονία;
Πολλοί ερευνητές το αποκαλούν έτσι. Μιλάω για γενοκτονία στη διεθνή κοινότητα επειδή η κατάσταση είναι απελπιστική και δεν μπορείς να μένεις αμέτοχος και να κοιτάς. Η σιωπή είναι συνενοχή. Θα ήθελα οι άνθρωποι της διεθνούς αριστεράς και οι άνθρωποι στον κόσμο γενικότερα να μην σκέφτονται την κατάσταση στην Παλαιστίνη με όρους υποστήριξης της μιας ή της άλλης πλευράς, γιατί η λύση είναι η απελευθέρωση, όχι μια σημαία πάνω σε ένα βουνό από πτώματα.
Θέλω να παροτρύνω τους ανθρώπους να κατανοήσουν το δράμα της κατάστασης, χρησιμοποιώντας ακόμη και τον όρο γενοκτονία, αλλά ταυτόχρονα διεκδικώ συγκεκριμένους και εφικτούς στόχους που θα βελτίωναν πραγματικά τη ζωή των ανθρώπων που ζουν σήμερα στην Παλαιστίνη. Απελευθέρωση για μένα είναι το ηλεκτρικό ρεύμα για τους φίλους μου, είναι η ελευθερία μετακίνησης, είναι να ζούμε ελεύθεροι από αυτές τις φασιστικές κυβερνήσεις. Απελευθέρωση για μένα σημαίνει να μην χρειάζεται να καταταγώ στο στρατό για να έχω μια φυσιολογική ζωή.
Πώς μπορούμε να υποστηρίξουμε τη Mesarvot;
Πρέπει να σπάσουμε τη σιωπή και να μοιραστούμε τις ιστορίες μας. Μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γι’ αυτό. Είναι σημαντικό να παροτρύνουμε τη συζήτηση και να μιλάμε παντού για την κατάσταση στην Παλαιστίνη.
Είναι σημαντικό να ακουστεί η φωνή των Ισραηλινών που είναι κατά του σιωνισμού, να έχουμε πλήρη εικόνα για το τι πραγματικά συμβαίνει και να θυμόμαστε ότι όλοι είμαστε μέρος της ιστορίας και είναι στο χέρι μας να αγωνιστούμε για την ειρήνη.
Μετάφραση από τα αγγλικά: Pressenza Athens
