«Το περιπολικό δεν είναι ταξί!»

Κατά τη διάρκεια αυτής της συνομιλίας με την Άμεση Δράση, η Κυριακή, ενώ βρισκόταν έξω από το αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων, προχθές το βράδυ, την μαχαίρωσε ο πρώην σύντροφός της. Η συνομιλία καταγράφηκε και σύμφωνα με τα δημοσιεύματα αυτό ακριβώς άκουσε πριν δολοφονηθεί.

Δολοφονήθηκε από την πατριαρχία, δολοφονήθηκε από την εξουσία, δολοφονήθηκε από τις ανύπαρκτες πολιτικές για την ενδοοικογενειακή βία. Η Κυριακή προστέθηκε σε έναν κατάλογο που δεν έχει τέλος. Σε ένα κατάλογο με γυναίκες δολοφονημένες σε ένα κατάλογο από γυναικοκτονίες.

Η απόρριψη των τροπολογιών που κατατέθηκαν για την ενσωμάτωση του όρου «γυναικοκτονία» στο ποινικό δίκαιο είναι ένα ακόμα σοκαριστικό παράδειγμα της ανεπαρκούς αντίδρασης της κυβέρνησης και των θεσμών μας. Αντί να αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα με τη σοβαρότητα και την ανάγκη που απαιτεί, επικαλούμαστε αυστηρότερες ποινές, χωρίς να εξετάζουμε τη βαθύτερη ρίζα του προβλήματος.

Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης πρέπει να ενσωματωθεί στο Εθνικό Δίκαιο, δίνοντας έτσι ένα ισχυρό μήνυμα ότι η κοινωνία μας δεν ανέχεται την βία. Αντί για απλές δηλώσεις και ανούσιες προσπάθειες ενδυνάμωσης των νομοθετικών πλαισίων, πρέπει να δράσουμε αποφασιστικά για να προστατεύσουμε τις γυναίκες και να εξαλείψουμε την έμφυλη βία.

Η Κυριακή δεν ήταν απλώς μια γυναίκα που έπεσε θύμα της πατριαρχίας. Ήταν μια ακόμα φωνή που χάθηκε στη σιωπή της πατριαρχικής μας κοινωνίας, ανάμεσα στις αμέτρητες άλλες που προηγήθηκαν και στις πολλές ακόμα που θα ακολουθήσουν, εκτός αν αλλάξουμε την στάση μας και αναγνωρίσουμε ότι η γυναικοκτονία είναι ένα πραγματικό και επείγον πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί με όλη τη σοβαρότητα και την αφοσίωση που απαιτεί. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να προσφέρουμε ένα ασφαλές περιβάλλον για τις γυναίκες και να καταπολεμήσουμε αποτελεσματικά την έμφυλη βία.

Η Κυριακή ήταν η 5η μέσα σε τρεις μήνες.

Τα έκανε όλα σωστά και αυτή και δεν μπέρδεψε το 100 με την υπηρεσία ταξί. Εσείς, μάλλον, έχετε μπερδευτεί σε πατριαρχικά σκοτάδια που ακόμα μας θέλουν λίγο ελαφρόμυαλες όπως τότε που δεν είχαμε ούτε δικαίωμα ψήφου.