Οι έμφυλοι ρόλοι στο κυνήγι και τη συλλογή τροφής δεν ήταν τόσο ξεκάθαροι όσο πιστεύαμε. Οι γυναίκες ήταν επιδέξιες κυνηγοί στις περισσότερες κοινωνίες τροφοσυλλεκτών.

Ένας από τους πιο κλασικούς μύθους που ενισχύει τους παραδοσιακούς ρόλους των δύο φύλων είναι η ιδέα ότι οι άνδρες είναι καταλληλότεροι για να εργάζονται εκτός σπιτιού λόγω της φύσης τους ως κυνηγοί, ενώ οι γυναίκες είναι πιο κατάλληλες για την οικιακή ζωή λόγω του ρόλου τους ως τροφοσυλλέκτριες. Μια νέα μελέτη με τίτλο «Ο μύθος του άντρα-κυνηγού: Η συμβολή των γυναικών στο κυνήγι σε διάφορα εθνογραφικά πλαίσια», που δημοσιεύθηκε στις 28 Ιουνίου στο περιοδικό ανοικτής πρόσβασης PLOS ONE ανατρέπει για άλλη μια φορά αυτόν τον μύθο. Η έρευνα διαπιστώνει ότι οι γυναίκες κυνηγούσαν σε τουλάχιστον 79% των κοινωνιών τροφοσυλλεκτών όχι μόνο στο μακρινό παρελθόν αλλά και πιο πρόσφατα.

Οι ερευνητές συμφωνούν στο ότι ο έμφυλος καταμερισμός της εργασίας δεν υπήρχε σε παλαιότερες φάσεις της ανθρώπινης ιστορίας, αλλά για πιο πρόσφατες περιόδους αυτό ήταν υπό αμφισβήτηση. Σε αυτήν την μελέτη, οι ερευνήτριες συλλέξανε δεδομένα από όλη την εθνογραφική βιβλιογραφία για να διερευνήσουν την επικράτηση του κυνηγιού των γυναικών σε κοινωνίες τροφοσυλλεκτών σε πιο πρόσφατους χρόνους. Τα στοιχεία των τελευταίων εκατό ετών υποστηρίζουν τα αρχαιολογικά ευρήματα από την Ολόκαινο εποχή ότι οι γυναίκες από ένα ευρύ φάσμα πολιτισμών κυνηγούσαν σκόπιμα για τον βιοπορισμό.

Η ομάδα ανέλυσε δεδομένα του περασμένου αιώνα σχετικά με 63 κοινωνίες τροφοσυλλεκτών σε όλο τον κόσμο. Η έρευνα έγινε σε κοινωνίες στη Βόρεια και Νότια Αμερική, την Αφρική, την Αυστραλία, την Ασία και την περιοχή των Ωκεανών. Η ομάδα διαπίστωσε ότι ανεξάρτητα από τη μητρική τους ιδιότητα, οι γυναίκες κυνηγούσαν στο 79% των κοινωνιών που μελέτησαν. Πάνω από το 70 τοις εκατό του γυναικείου κυνηγιού φαίνεται επίσης να είναι σκόπιμο, αντί της ευκαιριακής θανάτωσης ζώων που συναντούσαν κατά τη διάρκεια άλλων δραστηριοτήτων.

Το σκόπιμο κυνήγι των γυναικών φαίνεται να στόχευε σε θηράματα όλων των μεγεθών αλλά συχνότερα ήταν μεγάλα θηράματα. Σε κοινωνίες όπου το κυνήγι θεωρείται η σημαντικότερη δραστηριότητα διαβίωσης, οι γυναίκες συμμετείχαν ενεργά στο κυνήγι στο 100% του χρόνου. Επιπλέον, οι γυναίκες κυνηγούσαν σε κάποιες περιπτώσεις με σκύλους και σε πολλές περιπτώσεις κουβαλώντας ή έχοντας μαζί τους τα παιδιά.

Η ευρεία παρουσία των γυναικών στο κυνήγι υποδηλώνει ότι οι γυναίκες έπαιζαν καθοριστικό ρόλο στο κυνήγι και στον επισιτισμό των ομάδων και των οικογενειών τους. Επιπλέον, πάνω από το 70% του κυνηγιού που γινόταν από γυναίκες ερμηνεύεται ως σκόπιμο, πράγμα που σημαίνει ότι οι γυναίκες έπαιζαν ενεργό και σημαντικό ρόλο στο κυνήγι -και στη διδασκαλία του κυνηγιού- ακόμη και αν χρησιμοποιούν διαφορετικά εργαλεία και διαφορετικές στρατηγικές. Για παράδειγμα, μεταξύ της φυλής Aka στο Κονγκό, η συμμετοχή των γυναικών στο κυνήγι με δίχτυ ήταν υποχρεωτική, ενώ η συμμετοχή των ανδρών όχι.

Τα έμφυλα στερεότυπα έχουν επηρεάσει παλαιότερες αρχαιολογικές μελέτες, κάνοντας ορισμένους ερευνητές να διστάζουν να ερμηνεύσουν τα αντικείμενα που θάφτηκαν με γυναίκες ως κυνηγετικά εργαλεία. Το 2017, μια ταφή στη Σουηδία αποκάλυψε ένα άτομο μαζί με όπλα και εξοπλισμό που σχετίζονται με υψηλόβαθμους πολεμιστές, οπότε το άτομο θεωρήθηκε ότι ήταν άνδρας. Μια γονιδιωματική ανάλυση επιβεβαίωσε ότι το άτομο ήταν γυναίκα.

Η μελέτη καταλήγει: «Οι γυναίκες στις κοινωνίες τροφοσυλλεκτών σε όλο τον κόσμο συμμετείχαν ιστορικά και συνεχίζουν να συμμετέχουν στο κυνήγι ανεξάρτητα από την κατάσταση τεκνοποίησης. Τα δεδομένα που έχουν συλλεχθεί σχετικά με το κυνήγι των γυναικών έρχονται σε άμεση αντίθεση με το παραδοσιακό παράδειγμα ότι οι γυναίκες συλλέγουν αποκλειστικά και οι άνδρες κυνηγούν αποκλειστικά και διευκρινίζουν περαιτέρω την ποικιλομορφία και την ευελιξία των ανθρώπινων πολιτισμών διαβίωσης. Επειδή το παράδειγμα του κυνηγού/τροφοσυλλέκτη εμπόδισε την αναγνώριση της συμβολής των γυναικών στο κυνήγι, ένα νέο πλαίσιο θα επέτρεπε την αξιολόγηση των προηγούμενων και μελλοντικών ανακαλύψεων στο πλαίσιο των γυναικών κυνηγών».