ΛΟΑΤΚΙ+ αστυνομία προς Athens Pride: θα παρελάσουμε χωρίς στολές μαζί με την κοινότητά μας!

Η οργή της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας αλλά και της ευρύτερης κοινωνίας είναι δίκαιη και στεκόμαστε χωρίς δεύτερη σκέψη στην ίδια όχθη ενάντια στην αστυνομική αυθαιρεσία, ως υγιή κομμάτια του σώματος της Αστυνομίας αλλά και της κοινωνίας.

Εργαζόμαστε σκληρά ώστε μία μέρα κάθε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο, αλλά και κάθε μέλος μειονότητας ή ευάλωτο άτομο, να μπορεί να απευθυνθεί στις υπηρεσίες μας χωρίς φόβο επανατραυματισμού και στιγματισμού. Ώστε να καταπολεμήσουμε την υποκαταγραφή και την ατιμωρησία της ρατσιστικής βίας σε όλες τις εκφάνσεις – δεδομένα που αξιοποιούνται συστηματικά για τις διεκδικήσεις της κοινότητας και τις σχετικές μεταρρυθμίσεις και παρεμβάσεις.

Εμείς οι ίδιοι, εμείς οι ίδιες, γνωρίζουμε καλά τα προβλήματα της Αστυνομίας όπως τα γνωρίζει και κάθε ευσυνείδητος συνάδελφος μας, καθώς και κάθε άλλο πρόσωπο που εργάζεται για τον εκσυγχρονισμό του θεσμού, με γνώμονα τα ανθρώπινα δικαιώματα και την προστασία των πιο ευάλωτων. Γνωρίζουμε ακόμη πως δεν είμαστε μόνοι/μόνες στην προσπάθειά μας να την αλλάξουμε και έχουμε αφοσιωθεί στο να το κάνουμε πράξη.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το επάγγελμα του αστυνομικού φέρει τα δικά του προνόμια, τυπικά και άτυπα. Δεν υπάρχει ακόμη αμφιβολία πως στη δική μας περίπτωση, πολλοί από εμάς εξωθηθήκαμε σε αυτό το επάγγελμα από το οικείο περιβάλλον μας σε μία απέλπιδα προσπάθεια να γίνουμε “φυσιολογικοί” ή λόγω της κοινωνικής και οικονομικής μας τάξης καθώς το επάγγελμα του αστυνομικού σε μεγάλο κομμάτι του συλλογικού φαντασιακού παίρνει μία θέση συγγενή της ανδροσύνης, της αρρενωπότητας, της “κανονικότητας” και της “ευπρέπειας” αλλά και αντικειμενικά, χαίρει πολλών προνομίων όπως η απαλλαγή από τη στρατιωτική θητεία, η εξασφάλιση εργασίας και βιοπορισμού και άλλα οικονομικά και πρακτικά προνόμια. Δεν υπάρχει αμφιβολία, τέλος, πως ως ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, δεχόμαστε διακρίσεις εντός και εκτός του επαγγελματικού μας χώρου.

Αποσύρουμε το αίτημα να παραστούμε ένστολοι ή με οποιοδήποτε άλλο διακριτικό στοιχείο της ιδιότητας μας στη φετινή παρέλαση – αίτημα που απευθύναμε προς την επιτροπή του Αthens Pride και απορρίφθηκε – απόφαση με την οποία συμπορευόμαστε. Ζητάμε, μόνο, να γίνει κατανοητό πως από τη δική μας σκοπιά, η παρουσία της στολής εξυπηρετεί ένα διττό σκοπό.

Από τη μία, είναι διεκδίκησή και πραγματικότητά μας πως αυτή η στολή-σύμβολο της κανονικότητας αλλά και της ετεροκανονικότητας δεν ανήκει μόνο σε cis straight άντρες -κάτι το οποίο διεκδικούμε- καθώς ο ρόλος της Αστυνομίας είναι να μην εξυπηρετεί μεμονωμένες ομάδες αλλά το σύνολο της κοινωνίας.

Από την άλλη, θέλαμε με τη συμμετοχή ΛΟΑΤΚΙ+ αστυνομικών από πολλές χώρες της Ευρώπης, να παρελάσουμε προτάσσοντας την ιδέα στις δεκάδες χιλιάδες που παρευρίσκονται πως όχι μόνο θέλουμε μία Αστυνομία που να είναι φιλική προς τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, αλλά είμαστε ήδη κομμάτι της και συνομιλούμε με όμορες πρωτοβουλίες για την ενίσχυση του έργου μας.

Κατανοούμε πως η αντιπαράθεση που προκλήθηκε μέσα στην κοινότητα για αυτό το ζήτημα δεν ήταν καθόλου στην κατεύθυνση επούλωσης και “χτισίματος γεφυρών” την οποία έχουμε συλλογικά ανάγκη και για την οποία εργαζόμαστε.

Η συγκυρία, φέτος, μας βρίσκει άλλωστε λίγες μόνο εβδομάδες μετά τη δικαστική απόφαση για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου – γκέι, οροθετικού, και ακτιβιστή για ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα. Η πρωτοβουλία μας πήρε θέση αναδημοσιεύοντας τις τοποθετήσεις της Διεθνούς Αμνηστίας σχετικά με την υπόθεση αλλά και το διαχρονικό θέμα της Αστυνομικής ατιμωρησίας αλλά και καλέσματα μέσα από τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα για διαμαρτυρία και συγκεντρώσεις.

Καταλαβαίνουμε πως αυτό δεν αρκεί για να καταπραϋνει τον θρήνο και την οργή της κοινότητας η οποία, συνδεόμενη με άλλα κινήματα και αγώνες, δεν είδε μόνο τον Ζακ αιμόφυρτο με χειροπέδες να δέχεται χτυπήματα και εν συνεχεία να καταλήγει, αλλά ακόμη αντηχούν στα αυτιά της ονόματα όπως Γρηγορόπουλος, Μάγγος, Εμπουκά, Κυπραίος, Σαμπάνης και άλλα. Ακόμη δεν έχει αποδοθεί πραγματική δικαιοσύνη σε περιστατικά στα οποία εμπλέκεται η Αστυνομία, μεταξύ άλλων φορέων, όπως π.χ. η διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών του 2012.

Όταν μια ευάλωτη κοινωνική ομάδα όπως τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, φωνάζει ότι φοβάται, κακοποιείται, πονάει, ακόμα και αν αυτό αφορά ένα κομμάτι της, δε μπορείς παρά να ακούσεις, να αποδεχτείς και να σεβαστείς το τραύμα της. Δεν επιβάλλεις τους όρους σου. Πας μαζί της χωρίς τα προνόμια σου και μοιράζεστε μαζί το συλλογικό σας τραύμα, αφού είσαι και εσύ κομμάτι της και θα συνεχίσεις να δίνεις τη ψυχή σου μέχρι να γίνει η Αστυνομία ένα μέρος στο οποίο κάθε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο μπορεί να απευθυνθεί χωρίς φόβο. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας ακόμη.

«Άνευ όρων» αποδοχή στην ανάγκη της κοινότητάς μας για επούλωση, λοιπόν.

Θα βρισκόμαστε μαζί σας ως πολίτες, ανάμεσά σας, ως κομμάτι σας.

Με την κοινότητά μας που θέλουμε να χωράει και τις δικές μας πληγές.

Δεν είναι ώρα για διχασμούς – πάμε μαζί!