Η συνείδηση συνεχίζει να αρνείται την πραγματικότητα των όσων συμβαίνουν. Αυτό το έγκλημα και το τρομερό λάθος της ρωσικής εξουσίας είναι άμεση συνέπεια μιας σειράς προηγουμένως υπολογισμένων εγκληματικών ενεργειών της Δύσης. Η Δύση ονειρεύεται αυτό το σενάριο εδώ και τόσα χρόνια, παρά τις πολλές υποκριτικές διαμαρτυρίες που ακούγονται από εκεί σήμερα. Ο ουκρανικός στρατός αντιστέκεται και η Δύση είναι έτοιμη να πολεμήσει εναντίον της Ρωσίας, μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό, και στη συνέχεια να πάρει τον έλεγχο ενός πεδίου μάχης που σιγοκαίει, μέχρι το Βλαδιβοστόκ, και έτσι να εγκαθιδρύσει στις βάρβαρες χώρες μας, μια δημοκρατία σαν τη σημερινή Λιβύη.

Είναι πολύ δύσκολο, σχεδόν αδύνατο, από τη σημερινή φρίκη, να μη νιώθεις μια δίκαιη αγανάκτηση και ένα διαρκές σοκ, να είναι δύσκολο να διαμορφώσεις μια πλήρη εικόνα για όλα όσα συμβαίνουν πέρα από το πεδίο της μάχης, να δεις εκεί τα χορτασμένα και ικανοποιημένα προσωπεία των μαριονετών. Μας έριξαν όλους στο παρελθόν για να μας αφαιρέσουν τη δυνατότητα να κατανοήσουμε το μέλλον που μας ετοίμασαν. Αυτός ο πόλεμος δεν ξεκίνησε χθες και διεξάγεται από το σύστημα που κυβερνά τον κόσμο παντού και ταυτόχρονα, εναντίον ολόκληρης της ανθρωπότητας και με όλες τις μεθόδους. Αυτός είναι ο πραγματικός “υβριδικός πόλεμος”. Δεν στρέφεται κατά των χωρών και των κυβερνήσεών τους, στρέφεται κατά της ανθρωπότητας και τα συμφέροντά του είναι αποκλειστικά οικονομικά, διαφορετικά το Swift θα είχε απενεργοποιηθεί για ολόκληρη τη Ρωσία και όχι μόνο για ορισμένα τμήματα της οικονομίας της, τα οποία δεν βλάπτουν τα συμφέροντα της Δύσης.

Όπως πάντα, στον αγώνα για έναν δίκαιο σκοπό της ημέρας, η Δύση είναι πρόθυμη να θυσιάσει τους πληθυσμούς ολόκληρων χωρών, αλλά ούτε δεκάρα από τα πιθανά οικονομικά της κέρδη. Ο σημερινός πόλεμος μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας υπόσχεται να είναι μια σχεδόν ιδανική επιχείρηση.

Γεννηθήκαμε στον κόσμο του χθες και εκπαιδευτήκαμε από τα βιβλία, τις ταινίες και τις ιστορίες του χθες, η λογική του σημερινού παγκοσμιοποιημένου κόσμου είναι τόσο διαφορετική που μερικές φορές οι νόμοι και οι συλλογισμοί που έχουμε συνηθίσει στη συνείδησή μας δεν λειτουργούν, είναι σαν τον χρόνο που τρέχει στον Κόσμο, ο οποίος είναι διαφορετικός από αυτόν της Γης.

Πολλοί θα θυμούνται τη μεταφορά για ένα μικρό ψάρι σε ένα ενυδρείο, που δεν μπορεί να αντιληφθεί πλήρως ένα πρόσωπο στην άλλη πλευρά του γυαλιού. Προσπαθώντας να κατανοήσω το νόημα της σημερινής τραγωδίας, μας βλέπω σαν μικρά ψαράκια που τρέχουν μέσα σε ένα ενυδρείο πάνω σε ένα τραπέζι που τρέμει από τις βόμβες: ένας Ουκρανός εθνικιστής έτοιμος να δώσει τη ζωή του για τη γη του που έχει καταληφθεί από έναν ξένο στρατό, ένας Ρώσος πεπεισμένος ότι δεν υπήρχε άλλη διέξοδος για να υπερασπιστεί το λαό του από τις προφανείς ορέξεις και προκλήσεις της Δύσης, ένας αριστερός ακτιβιστής με τα δόγματά του και τις προσπάθειές του να πολεμήσει το φασισμό και τον καπιταλισμό (και κυρίως την παγκόσμια τηλεοπτική οθόνη) που απλά ξέμεινε από επιχειρήματα. Όλοι τους ζουν σε μια εποχή, όπου τα δάχτυλα κάποιου, κατά διαστήματα, ρίχνουν το φαγητό, ρυθμίζουν τη θερμοκρασία και τη χημική περιεκτικότητα του νερού του ενυδρείου.

Είναι απαραίτητο να κατασκευάσουμε μια άλλη άποψη. Για τις εταιρείες και το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο στον σημερινό κόσμο, σύνορα δεν υπάρχουν. Τα σύνορα υπάρχουν μόνο για τους πολίτες που συνεχίζουν να πεθαίνουν για τα συμφέροντά τους. Οι πόλεμοι είναι μια υποχρεωτική εποχή του χρόνου στην καπιταλιστική οικονομία, για να βγάλουν τις πλούσιες βιομηχανικές χώρες από τις κυκλικές κρίσεις, και ίσως αυτή η κρίση να μην είναι κυκλική αλλά τελική. Είναι ένα από τα λίγα πράγματα που είναι ήδη ξεκάθαρα από αυτή την πλευρά του γυαλιού του ενυδρείου. Πώς μπορεί η ανθρωπότητα να βγει από ένα αιματηρό παγκόσμιο θέαμα; Ίσως πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να μάθουμε μια μαζική, συλλογική συμπεριφορά που δεν είναι λογική για το σύστημα. Να σταματήσουμε να ανταποκρινόμαστε στα ερεθίσματα και τα συναισθήματα που μας εισάγονται από πάνω και μας κάνουν τόσο προβλέψιμους.

Αυτός ο ρωσικός πόλεμος εναντίον της Ουκρανίας είναι εγκληματικός, όπως και ο απείρως δειλός ρόλος της Δύσης, η οποία θα επιδιώξει τη μέγιστη διάρκεια και τις μέγιστες απώλειες για όλους μας, με στόχο τον τελικό και πλήρη έλεγχο ολόκληρου του μετασοβιετικού χώρου. Είναι μέρος ενός πολύ καλά μελετημένου σχεδίου με όλες τις λεπτομέρειες, όπως ακριβώς η μηχανική των φούρνων αερίου των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Σήμερα μόνο ένα πράγμα είναι σημαντικό: να μην μας αφήσουν να επιβιβαστούμε σε ένα τρένο που κατευθύνεται προς τα εκεί, ένα τρένο κοινό για όλους.