Ζαν Μαρί Ματάν, υποψήφιος στις Προεδρικές Εκλογές του 2022 στη Γαλλία: διεκδικώντας τη ζωή ενάντια στον πυρηνικό τρόμο

Έχω την χαρά και την τιμή να σας ανακοινώσω ότι θα είμαι υποψήφιος στις Προεδρικές Εκλογές του 2022. Θα σας ήμουν ευγνώμων αν το κοινοποιούσατε στο ευρύ κοινό, παρά τις όποιες πιέσεις μπορεί να δεχθείτε. Όπως και το 85% των Γάλλων (Πρβ. Δημοσκόπηση  IFOP), σήμερα που είμαστε 100 δευτερόλεπτα πριν την ολική καταστροφή, θα ήθελα η Γαλλία να δεσμευτεί χωρίς χρονοτριβή για τον πλήρη και καταλλήλως ελεγχόμενο αποκλεισμό όλων των πυρηνικών και ραδιενεργών της όπλων.

Θα ήθελα να μπορούμε να ζήσουμε σε έναν κόσμο χωρίς εκπομπές άνθρακα, αποπυρηνικοποιημένο, αποστρατικοποιημένο και ειρηνικό. Σε μία δημοκρατική  και ευχάριστη Γαλλία, απελευθερωμένη από την τυραννία, χωρίς πυρηνικά, υγιή, κοινωνική, με έναν αρχηγό Κράτους ισχυρό, από όπου κι αν προέρχεται. Να μην κατοικεί ο Δίας το Προεδρικό Μέγαρο. Όλοι να κατοικούν το Προεδρικό Μέγαρο.

Jean–Marie Matagne, Πρόεδρος της συλλογικότητας Δράση των πολιτών για τον πυρηνικό αφοπλισμό (ACDN).

Διεκδικούμε τη ζωή ενάντια στην πυρηνική τρομοκρατία

Με αφορμή την πρωτοβουλία της ACDN και του προέδρου της, υποψηφίου συν τοις άλλοις για την Προεδρία του 2022 για έναν κόσμο χωρίς άνθρακα, αποπυρηνικοποιημένο, αποστρατικοποιημένο, η παραπάνω πρόταση έλαβε την υποστήριξη 45 υπεύθυνων συλλογικοτήτων, βουλευτών, καλλιτεχνών και συγγραφέων, εκ των οποίων τουλάχιστον 15 προέρχονται από το εξωτερικό. Καθένας και καθεμία μπορεί να την υπογράψει.

Πέρασαν 60 χρόνια από την 24^η Νοεμβρίου του 1961, όταν η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ δήλωνε ρητά ότι “κάθε Κράτος που χρησιμοποιεί  πυρηνικά και θερμοπυρηνικά θεωρείται ότι παραβιάζει τη Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών, ενεργεί με περιφρόνηση απέναντι στους νόμους και διαπράττει  ένα έγκλημα εναντίον της Ανθρωπότητας και του πολιτισμού.” (Απόφαση 1653/16).

Στους έσχατους καιρούς που ζούμε 100 δευτερόλεπτα πριν την Αποκάλυψη, σύμφωνα με το Περιοδικό των Επιστημών της Ατομικής Ενέργειας, όπου η αξιοπρέπεια και η ανθρώπινη ύπαρξη συνεχίζει να απειλείται, η ανθρωπότητα πρέπει να εστιάσει σε ένα θεμελιώδες δικαίωμα: το δικαίωμα στη ζωή και κατ’ επέκταση το δικαίωμα των λαών να έχουν μία ειρηνική επιβίωση.

Σύμφωνα με την Παγκόσμια Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου της 10^ης Δεκεμβρίου του 1948, “όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα.  Είναι προικισμένοι με νου και συνείδηση και οφείλουν να πράττουν μεταξύ τους υπό το πνεύμα της αλληλεγγύης” (Άρθρο 1), “κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και τη διασφάλιση της ακεραιότητάς του” (Άρθρο 3) και ” καθένας μπορεί να επικαλείται όλα τα δικαιώματα και όλες τις διακηρυσσόμενες ελευθερίες της παρούσας Διακήρυξης, χωρίς την παραμικρή διάκριση.” (Άρθρο 2.1)

Στο ίδιο πνεύμα, η θανατική ποινή καταργήθηκε στη Γαλλία από το νόμο της 9^ης Οκτωβρίου 1981. Έτσι, η Γαλλία, όπως και καμιά άλλη χώρα, δεν μπορεί να καταδικάζει σε θάνατο κάποιο άτομο, ούτε στο εσωτερικό ούτε και στο εξωτερικό. Σε αντίστοιχη περίπτωση θα είναι ένοχη για ένα φρικτό έγκλημα απέναντι στην ανθρωπότητα χρησιμοποιώντας πυρηνικά όπλα, γεγονός που συνάδει με μαζικές εκτελέσεις.

Επιπλέον, στις 2 Αυγούστου 1992, η Γαλλία επικύρωσε τη Συνθήκη μη διάδοσης πυρηνικών όπλων της οποίας το Άρθρο ορίζει: “Καθένα από τα Μέρη της Συνθήκης δεσμεύεται να επιδιώξει ταχύτατα και με καλή πίστη τις διαπραγματεύσεις, πάνω σε αποτελεσματικά μέτρα σχετικά με την κατάπαυση της κούρσας των πυρηνικών εξοπλισμών και τον πυρηνικό αφοπλισμό πάνω σε μία συνθήκη γενικού και πλήρους αφοπλισμού, υπό έναν αυστηρό και αποτελεσματικό διεθνή έλεγχο.”  Το Διεθνές Δικαστήριο το επιβεβαίωσε ομόφωνα στη γνωμοδότηση της 8^ης Ιουλίου του 1996: “Υπάρχει μία υποχρέωση να ολοκληρωθούν με καλή πίστη οι διαπραγματεύσεις που θα οδηγήσουν σε έναν  πυρηνικό αφοπλισμό που θα αφορά όλες τις πτυχές του, υπό έναν διεθνή αυστηρό και αποτελεσματικό έλεγχο.”

Η Γαλλία ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να διαπραγματευτεί, με τα υπόλοιπα κράτη που διαθέτουν πυρηνικούς εξοπλισμούς, την ολοκληρωτική απομάκρυνση των πυρηνικών οπλοστασίων που διαθέτουν, όπλων εγκλήματος που στρέφονται κατά της ανθρωπότητας. Μία τέτοια δύναμη  εξολόθρευσης είναι εξωφρενική και τυραννική. Δέκα περίπου αρχηγών κρατών, μεταξύ των οποίων και ο γάλλος Πρόεδρος, μπορούν να αποφασίσουν ανά πάσα στιγμή τη χρήση αυτών των όπλων, δίχως κατηγορία ή καταδίκη, χωρίς να υπολογίζουν την ανθρώπινη ζωή και να πραγματοποιούν άμεσα τα σχέδια και τις αποφάσεις τους. Οι λαοί των κρατών που διαθέτουν πυρηνικά όπλα ποτέ δεν ενημέρωσαν επί της κατοχής αυτών των όπλων και ούτε πρόκειται, ενώ την ίδια στιγμή είναι υποχρεωμένοι να τα χρηματοδοτούν παίζοντας με τη ζωή, τη δική τους και των συνανθρώπων τους.

Η Γαλλία διαθέτει το πυρηνικό της οπλοστάσιο από το 1960. Διέθεσε για αυτό πάνω από 300 δις ευρώ και δεν έχει πάψει να τα αναπτύσσει και να φροντίζει για την εξέλιξή τους. Οι περίπου 300 βόμβες θα μπορούσαν να προκαλέσουν το θάνατο ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων “μία αυστηρή επάρκεια” σύμφωνα με τις στρατηγικές τους. Μια κατάσταση παράλογη, άτοπη, απάνθρωπη, αντίθετη στο Διεθνές Δίκαιο και το Γαλλικό Σύνταγμα, το οποίο τοποθετεί τα Ανθρώπινα Δικαιώματα πάνω από το καθετί, επιβάλλοντας το σεβασμό τους, καθώς και την τήρηση των συμφωνιών.

Όλο αυτό είναι αντίθετο στην κοινή λογική, καθώς είναι παράλογο να λέει η Γαλλία ότι υπερασπίζεται δημοκρατικές αξίες, όπως την αλληλεγγύη, απειλώντας και διαπράττοντας ανθρωποσφαγές. Είναι παράλογο, να συνδέει τα ζωτικής σημασίας συμφέροντά της με τη χρήση όπλων – μοιραία – αυτοκτονίας ενάντια σε μια χώρα που διαθέτει επίσης αντίστοιχο οπλοστάσιο. Παράλογο να προσποιείται ότι εγγυάται τη δική μας ασφάλεια με αυτά τα όπλα, ενώ απαγορεύει την κατοχή τους από άλλους. Παράλογο, να ενθαρρύνει τον πολλαπλασιασμό τους, όταν προσποιείται ότι παλεύει ενάντιά τους. Παράλογο, να θέλει να κάνει οικονομίες όταν σπαταλά δισεκατομμύρια σε άχρηστες μηχανές θανάτων ενάντια σε άλλα πυρηνικά κράτη, μηχανές άχρηστες για λόγους ηθικούς και πολιτικούς ενάντια σε κράτη μη εξοπλισμένα..

Αντίθετα και ενάντια στη Δημοκρατία, εν τέλει, αφού ο λαός της Γαλλίας ποτέ δεν ρωτήθηκε παρά μόνο σε δημοσκόπηση του 2018, κατά την οποία οκτώ στους δέκα γάλλους πολίτες (85%) απάντησαν ΝΑΙ στην ερώτηση:  Θα θέλατε η Γαλλία να συμμετάσχει στην κατάργηση των πυρηνικών και ραδιενεργών όπλων και να δεσμευτεί με το σύνολο των ενδιαφερόμενων κρατών για  διαπραγματεύσεις που θα έχουν στόχο στην εδραίωση, επικύρωση εφαρμογή μιας συνθήκης απαγόρευσης και ολοκληρωτικού αφοπλισμού των πυρηνικών και ραδιενεργών όπλων, κάτω από έναν αμοιβαίο, διεθνή, αυστηρό και αποτελεσματικό έλεγχο; 

Είναι ένα ζήτημα που θα έπρεπε να είχε επιλυθεί εδώ και πολύ καιρό, με τη μορφή του κατεπείγοντως. Πρόκειται για ένα ερώτημα που θέτουμε  σε όλους τους υποψήφιους για την Προεδρία, όπως και σε όλους τους μελλοντικούς υποψηφίους του Κοινοβουλίου. Ένα ερώτημα που θα θέλαμε να δούμε να υποβάλλεται  στο γαλλικό λαό. Γνωρίζουμε ότι μόνο ο λαός έχει την ικανότητα, να πιέσει το κράτος να σεβαστεί τα δικαιώματα που καταπατά και εξευτελίζει εδώ και δεκαετίες. Μόνο ο λαός μπορεί να νικήσει απέναντι στο βαρύ στρατιωτικό-βιομηχανικό και πυρηνικό πρόγραμμα. Έχουμε εμπιστοσύνη στην καρδιά του καθενός από εμάς που θα επιλέξει, όπως έλεγε και ο Αλμπέρ Καμί στις 8 Αυγούστου του 1945, “μεταξύ κόλασης και λογικής“.

Στηρίζουν με τις υπογραφές τους οι παρακάτω οργανώσεις και προσωπικότητες από το εξωτερικό:

Professor Noam CHOMSKY (USA)
Tony ROBINSON, Secretary, Abolition 2000 Global Network to Abolish Nuclear Weapons
Alice SLATER, World Beyond War (USA)
Yehuda ATAI, for the Israeli Committee for a Middle East Free from Atomic, Biological and
Chemical Weapons (ISRAEL)
Wayne HALL, Enouranois Network (GREECE)
John HALLAM, People for Nuclear Disarmament, Human Survival Project (AUSTRALIA)
Co-convenor of Abolition 2000 Working Group on Nuclear Risk Reduction
Oleg BODROV, physicist, ecologist, chairman of the Public Council of the South Coast of the Gulf of
Finland, мember of the Council of the International Peace Bureau (RUSSIA)
Ria VERJAUW, International Coalition to Ban depleted Uranium Weapons (ICBUW)
Bruce GAGNON, Convenor, Global Network Against Weapons & Nuclear Power in Space
David KRIEGER, Founder and president emeritus, Nuclear Age Peace Foundation (NAPF)
Matthew SPELLBERG, President, Nuclear Age Peace Foundation (NAPF)
Steven STARR, MPH, MT(ASCP)BB, Associate NAPF, Director, Clinical Laboratory Science Program
University of Missouri (USA)
Michel MONOD, Minister, Mouvement International pour la Réconciliation (SWITZERLAND)
Mikaël BÖÖK, member of the Finnish Peace Union (FINLAND)

Για να συμπεριληφθεί και η δική σας στήριξη επικοινωνήστε: contact@acdn.net

Μετάφραση από τα γαλλικά για την ελληνική Pressenza:  Ανδρέας Παπαγγελόπουλος