33 Ηγέτες Κρατών ή οι επίσημοι εκπρόσωποί τους έφτασαν στα κεντρικά της Ένωσης των Εθνών της Νότιας Αμερικής (UNASUR) από τις 6.30 το πρωί, στις 27 Ιανουαρίου, για να τους υποδεχθεί ο οικοδεσπότης τους με ένα πολύχρωμο και μουσικό καλωσόρισμα. Λαμβάνοντας χώρα στο κτίριο Νέστορ Κίρχνερ, το οποίο πήρε το όνομά του από έναν εκ των πρωταγωνιστών πίσω από την Κοινότητα Κρατών Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής (CELAC), ο πρόεδρος μοιράστηκε κάποιες σκέψεις πάνω σε σημαντικά ζητήματα που αντιμετωπίζει η περιοχή.
Αναφερόμενος στους πέντε άξονες στους οποίους η περιοχή χρειάζεται να προχωρήσει, ο Κορέα τόνισε την ανάγκη για περιφερειακή ανάπτυξη και καταδίκασε τις μεγάλες δυνάμεις του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου το οποίο θυσιάζει τα πάντα: συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων και του πλανήτη, επιδιώκοντας το κέρδος. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλοι όσοι άκουγαν ενέκριναν κιόλας.
Σύμφωνα με τον Κορέα η περιοχή χρειάζεται να προχωρήσει στη μείωση της φτώχειας, την ειρήνη στην Κολομβία και τη δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια για όλους.
Όσον αφορά τη φορολογία, σημείωσε ότι ενώ σε περιοχές όπως η Ευρώπη η φορολόγηση φυσικών προσώπων είναι κατά μέσο όρο 35,7% του εισοδήματος, στην περιοχή της CELAC το ποσοστό πέφτει στο 22%. Η διαφορά θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει όλη την ανάπτυξη που απαιτείται στην περιοχή. Σημείωσε ότι η περιοχή θα έπρεπε να είναι μία κοινωνία με αγορές και όχι μία κοινωνία για τις αγορές.
Επικαλούμενος την περίπτωση της δικής του χώρας, ο Κορέα μίλησε για την σημασία ενός βασικού μισθού και πως οι εταιρείες που δεν πληρούν αυτήν την προϋπόθεση δεν θα έπρεπε να τους επιτρέπεται να μοιράζουν τα κέρδη στους μετόχους. Αναφέρθηκε επίσης στην πρόσφατη έκθεση της OXFAM υπογραμμίζοντας την αισχρότητα ενός πολιτισμού στον οποίο 62 άνθρωποι έχουν τόσο πλούτο όσο οι 3,6 δισεκατομμύρια πιο φτωχοί άνθρωποι.
Στο θέμα της εκπαίδευσης, κάλεσε την περιοχή να αφιερώσει περισσότερους πόρους στην επιστημονική έρευνα και ανάπτυξη, σημειώνοντας ότι δεν υπάρχει ούτε ένα πανεπιστήμιο στην περιοχή που να βρίσκεται στα 100 κορυφαία ιδρύματα στον κόσμο. Κάλεσε να διπλασιαστούν οι πόροι στον τομέα αυτό, αυξάνοντας από το 0,74% του ΑΕΠ της περιοχής στο 1,5%.
Στο θέμα του περιβάλλοντος ήταν δηκτικός για την καταστροφή που έχει γίνει από τις μεγάλες επιχειρήσεις, υπογραμμίζοντας την έλλειψη συνοχής ενός συστήματος στο οποίο οι επενδυτές έχουν τα δικά τους δικαστήρια στα οποία μπορούν και αποσπούν τεράστια ποσά σε αποζημιώσεις και παρόλα αυτά δεν υπάρχει κανένα σύστημα δικαιοσύνης για τον πλανήτη όταν αυτές οι ίδιες οι εταιρείες ρυπαίνουν, μολύνουν και καταστρέφουν τις ζωές ανθρώπων.
Μιλώντας για την ανάπτυξη των υποδομών είπε ότι οι δημόσιες επενδύσεις είναι βασικές και κάλεσε τα μέσα ενημέρωσης να αποφεύγουν την ιδεολογική παγίδα της κριτικής πάνω στις δημόσιες δαπάνες όταν αυτές οι δαπάνες είναι αφιερωμένες για να αναπτύσσεται η μελλοντική οικονομία της περιοχής. Σημείωσε ότι δισεκατομμύρια δολάρια που παράγονται στην περιοχή επενδύονται έξω από την περιοχή και κάλεσε για ενδυνάμωση των τραπεζών ανάπτυξης που θα επενδύουν αυτά τα χρήματα μέσα στην περιοχή. Κατέκρινε επίσης το Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο (ICC) για τις επενδυτικές διαμάχες και κάλεσε να αντικατασταθεί από τοπικούς ισοδύναμους οργανισμούς που δεν θα έχουν δημιουργηθεί και δεν θα ελέγχονται από μεγάλες επιχειρήσεις για τους δικούς τους σκοπούς.
Έκλεισε την κριτική του για τα μεγάλα ζητήματα θίγοντας την σημασία της CELAC ως ένα μπλοκ, λέγοντας ότι είναι ώρα για την CELAC να αντικαταστήσει τον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών που περιλαμβάνει όλες τις χώρες της Αμερικανικής ηπείρου από τον Καναδά και κάτω.
Σημείωσε την ειρωνεία πως η Διαμερικανική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει τα κεντρικά της στην Ούασινγκτον των ΗΠΑ, μία χώρα που συμβάλλει περισσότερο στον κόσμο στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αρνείται να υπογράψει συνθήκες για αποδοχή της δικαιοδοσίας του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Το κατήγγειλε αυτό ως μια μορφή νεοαποικιοκρατίας.
Καταλήγοντας στην εναρκτήρια ομιλία του σημείωσε ότι η ανάπτυξη είναι ένα πολιτικό πρόβλημα και εξαρτάται από τη δύναμη κάθε κυβέρνησης και ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα που ενώνουν τους ανθρώπους της περιοχής απ’ ότι τους χωρίζουν.
Χωρίς αμφιβολία η Περιοχή αντιμετωπίζει προκλήσεις. Είναι δύσκολο να βρεις ενότητα ανάμεσα σε προέδρους με τόσο αποκλίνουσες απόψεις σχετικά με το ρόλο του μεγάλου κεφαλαίου και της εργασίας, όπως ο Ραφαέλ Κορέα του Ισημερινού και ο Μαουρίτσιο Μάκρι της Αργεντινής, ο οποίος αρνήθηκε ακόμη και να παρευρεθεί στην σύνοδο κορυφής. Συνεπώς ο κίνδυνος είναι ότι οτιδήποτε και να συμφωνηθεί θα είναι σε χαμηλό επίπεδο και με μικρή επίπτωση πάνω στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων της περιοχής. Θέματα πάνω στα οποία θα μπορούσαν να συμφωνηθούν, όπως τα βήματα τα οποία μπορεί να κάνει η περιοχή για να προχωρήσει προς την απαγόρευση και την εξάλειψη των πυρηνικών όπλων σε ένα κόσμο όπου έχει όλο και λιγότερη ασφάλεια, δεν θίχτηκαν στην εναρκτήρια ομιλία.
Περιμένουμε να δούμε εάν μπορούν να γίνουν τολμηρά βήματα από την περιοχή κατά τη διάρκεια των ομιλιών της ημέρας και στην τελική δήλωση.
«Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο», είπε ο Πρόεδρος. Αυτό είναι σίγουρα κάτι στο οποίο συμφωνούν όλοι.
