Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ένας άνθρωπος-σύμβολο για τους μη βίαιους αγώνες του κατά των φυλετικών διακρίσεων, τιμήθηκε και φέτος στις ΗΠΑ με εκδηλώσεις, πορείες και δράσεις εθελοντισμού και ακτιβισμού, τη Δευτέρα 18 Ιανουαρίου.
Ο Κινγκ διεκδίκησε ίσα πολιτικά δικαιώματα για όλους χρησιμοποιώντας τη μη βία και την πολιτική ανυπακοή ως μέσα επίτευξης.
Μία από τις πιο γνωστές και επιτυχημένες ακτιβιστικές δράσεις του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα των ΗΠΑ και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ήταν το μποϊκοτάζ των λεωφορείων. Η αρχή έγινε με την άρνηση της Ρόζα Παρκς να δώσει τη θέση της σε έναν λευκό σε ένα αστικό λεωφορείο. Τότε ξεκίνησε το μποϊκοτάζ που διήρκησε 385 ημέρες και κατάφερε να βάλει τέλος στη διάκριση μεταξύ λευκών και μαύρων στα δημόσια λεωφορεία του Μοντγκόμερι.
Ως πολιτικός, ο Κινγκ διεκδίκησε το καθολικό δικαίωμα της ψήφου για όλους τους πολίτες των ΗΠΑ και την άρση όλων των φυλετικών διακρίσεων σε χώρους όπως αυτοί της δουλειάς και της εκπαίδευσης. Διεκδίκησε, επίσης, ένα εγγυημένο βασικό εισόδημα για όλους, τονίζοντας σημαντικά θέματα όπως η οικονομική ανισότητα και η φτώχεια. Ήταν αντίθετος με τον πόλεμο των ΗΠΑ στο Βιετνάμ και κατηγόρησε την κυβέρνηση των ΗΠΑ για την κατασπατάληση χρημάτων σε στρατιωτικές δαπάνες αντί για την διάθεση αυτών των χρημάτων στην κοινωνική μέριμνα, δηλώνοντας ότι αυτό οδηγεί στον πνευματικό θάνατο.
Το 1963 έδωσε τον περίφημο λόγο «Έχω ένα όνειρο» μπροστά στο μνημείο του Λίνκολν στο τέλος της ιστορικής πορείας προς στην Ουάσιγκτον. Εκεί μίλησε για πλήρη κατάργηση των διακρίσεων αλλά και για την ελευθερία που θα μπορέσουν να αποκτήσουν έτσι οι άνθρωποι. Ο λόγος αυτός είναι ένα ορόσημο για τα κινήματα παγκοσμίως.
Πέρα όμως από τις εμπνευσμένες ομιλίες του, ο Κινγκ ήξερε πότε να υποχωρεί και πότε να προχωρά με αποφασιστικότητα. Η πρώτη πορεία, για παράδειγμα, για τη διεκδίκηση του δικαιώματος ψήφου στη Σέλμα το 1965, ματαιώθηκε λόγω της βίαιης καταστολής από την αστυνομία. Η δεύτερη απόπειρα ματαιώθηκε από τον Κινγκ ώστε να μη συμβεί το ίδιο. Η τρίτη, τέλος, απόπειρα έγινε μερικές μέρες αργότερα χωρίς να υπάρξουν επεισόδια.
Ωστόσο, ο πόλεμος που δέχτηκε ήταν ανελέητος. Φυλακίστηκε πολλές φορές και στο τέλος δολοφονήθηκε σε ηλικία 39 ετών.
Σήμερα, 48 χρόνια μετά τον θάνατό του, οι ΗΠΑ δεν έχουν καταφέρει να πραγματοποιήσουν το όνειρο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Η βία κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα και παρ’ όλο που πλέον οι νόμοι είναι ίδιοι για όλους, οι διακρίσεις δεν έχουν εξαλειφθεί. Η φτώχεια στη χώρα αγγίζει το 14,8% του πληθυσμού και ειδικότερα το 26,2% των Αφροαμερικανών. Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι ΗΠΑ σήμερα έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό κρατουμένων στον κόσμο, με τις αρνητικές επιπτώσεις να πέφτουν στις μειονότητες και στους φτωχούς. Την ίδια στιγμή, οι ΗΠΑ συνεχίζουν να επενδύουν στην στρατιωτική βιομηχανία και τους πολέμους με δαπάνες που αγγίζουν το 34% των παγκόσμιων στρατιωτικών δαπανών [1].
Δύο ήταν οι πυλώνες στους οποίους στηρίχθηκε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, η δράση και η πνευματικότητα. Ίσως, αυτός να είναι ο άρρηκτος συνδυασμός που λείπει σήμερα για την πορεία προς την ελευθερία. «Το σκοτάδι δεν μπορεί να διώξει το σκοτάδι. Μόνο το φως μπορεί να το κάνει αυτό.»
[1] SIPRI, Trends in world military expenditure, 2014
