Περισσότεροι από 25.000, κυρίως μαθητές και φοιτητές, συγκεντρώθηκαν ξανά στο Βερολίνο για να δώσουν φωνή στην κλιματική απεργία «Fridays for the Future» (Παρασκευές για το Μέλλον).
Οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες δεν ήταν στο επίπεδο των ματιών μου, καθώς δεν είχαν ακόμη αναπτυχθεί πλήρως. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα περισσότερα πλακάτ ήταν ακριβώς μπροστά μου. Πέρα από τα σωματικά χαρακτηριστικά, αισθάνθηκα σαν νάνος με τη γενιά μου μπροστά στη χαρά, την αποφασιστικότητα και τη θέληση αυτών των παιδιών και των νέων να παίρνουν την ευθύνη και το μέλλον στα χέρια τους.
«Είμαστε η γενιά που μπορεί και πρέπει να αλλάξει το χάος του κλίματος», δήλωσε η ακτιβίστρια Λουίσα Νόιμπαουερ, «επειδή είμαστε πιο παγκόσμιοι, συνδεδεμένοι και ευκίνητοι από τη γενιά πριν από εμάς».
Αυτή που ξεκίνησε αυτό το παγκόσμιο κίνημα, η 16χρονη Σουηδέζα ακτιβίστρια για την προστασία του περιβάλλοντος Γκρέτα Τούνμπεργκ, συμμετείχε επίσης στη διαμαρτυρία στο Βερολίνο, όπου έδωσε ομιλία στο κλείσιμο της συγκέντρωσης μπροστά από την Πύλη του Βρανδεμβούργου.
Στη συνέχεια επισκέφθηκε το Ινστιτούτο Potsdam για την Έρευνα για τις Κλιματικές Επιπτώσεις (PIK) μαζί με τη Λουίσα Νόιμπαουερ και συναντήθηκε με επιστήμονες για να συζητήσουν για την κλιματική έρευνα, την κλιματική αλλαγή και τις συνέπειές της.
Το Σάββατο η Γκρέτα Τούνμπεργκ έλαβε το ειδικό βραβείο Χρυσή Κάμερα, το οποίο αφιέρωσε στους ανθρώπους που υποστήριζαν το δάσος Χάμπαχ και τα ορυκτά καύσιμα να παραμείνουν στο έδαφος. Στο γκαλά, που μεταδόθηκε ζωντανά από το ZDF, η Γκρέτα κάλεσε τους διάσημους να χρησιμοποιήσουν τη μεγάλη επιρροή που έχουν σε τόσους πολλούς ανθρώπους και να υπερασπιστούν την προστασία του κλίματος.
Είναι ένας περίεργος κόσμος στον οποίο τα παιδιά πρέπει να θυσιάσουν την εκπαίδευσή τους για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην καταστροφή του μέλλοντός τους, δήλωσε η Τούνμπεργκ. Και στον οποία οι διάσημοι δεν δεσμεύονται για την προστασία του περιβάλλοντος και του κλίματος επειδή «δεν θα ήταν πλέον σε θέση να πετούν σε όλο τον κόσμο για να επισκεφθούν τα αγαπημένα τους εστιατόρια, τις παραλίες και τα σεμινάρια γιόγκα».
Καθώς περπατούσα στη διαδήλωση για την κλιματική προστασία την Παρασκευή και κοίταζα τα πρόσωπα άλλων συμμετεχόντων, άκουσα μέσα μου σαν μια ηχώ τα λόγια του Σίλο (Μάριο Ροντρίγκεζ Κόμπος) στην ομιλία του το 2004:
«Αλλά τίποτα απ’ αυτά που λέγονται δε θα ακουστεί. Ωστόσο, τα ίδια τα γεγονότα θα αναγκάσουν […] τα παιδιά να επικρίνουν τους γονείς τους για την υποκρισία τους˙ τον καθένα να επικρίνει τον εαυτό του για την αντίφαση που γεννά στον ίδιο και σ’ εκείνους που τον περιβάλλουν.
Βρισκόμαστε στο τέλος μιας σκοτεινής ιστορικής περιόδου και τίποτα πια δε θα είναι το ίδιο με πρώτα. Λίγο λίγο θα αρχίσει να χαράζει η αυγή μιας καινούριας μέρας˙ οι πολιτισμοί θα αρχίσουν να καταλαβαίνονται˙ οι λαοί θα βιώσουν μια όλο μεγαλύτερη λαχτάρα προόδου για όλους κατανοώντας πως η πρόοδος των λίγων καταλήγει στην πρόοδο του κανενός. Ναι, θα υπάρξει ειρήνη και από ανάγκη θα κατανοηθεί πως αρχίζει να διαγράφεται ένα παγκόσμιο ανθρώπινο έθνος.»
Φωτορεπορτάζ: Reto Thumiger, Pressenza
Μετάφραση: Pressenza Athens
