Ξημερώματα Κυριακής για την Ευρώπη, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής προχώρησαν σε πόλεμο με το Ιράν βομβαρδίζοντας το έδαφός του.
Η πρώτη αντίδραση απογοήτευσης στην είδηση φέρει το ερώτημα: Ποιο είναι το όριο της παράνοιας; Ο πρόεδρος που είχε υποσχεθεί κατευνασμό σε όλα τα μέτωπα, όχι μόνο άφησε αυτά τα μέτωπα (Ουκρανία, Γάζα, αλλά και, για παράδειγμα, το Σουδάν) να συνεχίσουν να προκαλούν καταστροφή και θάνατο, αλλά τώρα υποδαυλίζει άμεσα έναν πόλεμο που φαίνεται να οδεύει κατευθείαν προς τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ήδη όταν το Ισραήλ ξεκίνησε την επίθεσή του στο Ιράν φανταζόμασταν μια σκληρή αντίδραση καταδίκης από τη διεθνή κοινότητα, μπορούμε να φανταστούμε τώρα μια σειρά από επείγουσες κλήσεις προς τους αμερικανούς πρέσβεις των ευρωπαϊκών χωρών για να ζητήσουν εξηγήσεις και να εκφράσουν την απογοήτευσή τους για όσα συνέβησαν;
Φυσικά, δεν είμαστε αφελείς και δεν περιμένουμε τίποτα τέτοιο.
Ωστόσο, θεωρούμε σκόπιμο να επαναλάβουμε και να απαιτήσουμε ορισμένα πράγματα από τις κυβερνήσεις και τους διεθνείς οργανισμούς, παρόλο που γνωρίζουμε ότι δεν θα εισακουστούμε.
- Την αποφασιστική καταδίκη αυτής της επίθεσης και κάθε επιθετικής ενέργειας εναντίον οποιουδήποτε κράτους.
- Την επείγουσα μεταρρύθμιση του ΟΗΕ με την έννοια που απαιτεί η Τρίτη Παγκόσμια Πορεία για την Ειρήνη και τη ΜηΒία με την κατάργηση του δικαιώματος βέτο, τον εκδημοκρατισμό των οργάνων λήψης αποφάσεων και ιδιαίτερα του Συμβουλίου Ασφαλείας, την καθιέρωση των αποφάσεων του ΟΗΕ ως δεσμευτικών για όλα τα έθνη.
- Την παραπομπή του Ντόναλντ Τραμπ στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου.
- Την επείγουσα υποστήριξη της εκστρατείας για την ανακήρυξη της Μέσης Ανατολής σε ζώνη ελεύθερη από πυρηνικά όπλα, καταγγέλλοντας την υποκρισία ότι το μόνο πυρηνικό κράτος στη ζώνη αυτή είναι το Ισραήλ (βλ. www. middle east nuclear-free.org/).
Θα ήθελα να προσθέσω ότι τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ θα πρέπει να κληθούν επειγόντως να προβληματιστούν σχετικά με τον αμυντικό χαρακτήρα αυτής της συμμαχίας (μια ολοένα και πιο υποκριτική δήλωση) και τη χρησιμότητα της παραμονής των λαών του καθενός σε μια συμμαχία που υπονομεύει την ασφάλειά τους.
Ως Ιταλός, θα ζητούσα από την κυβέρνηση Μελόνι, η οποία τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν φαίνεται καν να έχει σχολιάσει την επίθεση, να μαζέψει γρήγορα τις αμερικανικές πυρηνικές βόμβες που αποθηκεύει παράνομα στις βάσεις του Αβιάνο και της Σιγκονέλα και να τις στείλει γρήγορα πίσω στον αποστολέα, διότι αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για την ασφάλεια των πληθυσμών των περιοχών αυτών και, κατά πάσα πιθανότητα, όλων των Ιταλών. Σχετικά με την παράνομη παρουσία πυρηνικών όπλων στην Ιταλία, υπενθυμίζουμε την εκστρατεία καταγγελίας των Ιταλών ειρηνιστών και την εξαιρετική μελέτη της IALANA που δημοσιεύθηκε από το Multimage.
Ένας προσωπικός προβληματισμός: η σημερινή πρωινή είδηση συγκρούεται με εκείνο το μικρό κομμάτι του νέου κόσμου που είδαμε χθες στις διαδηλώσεις κατά των εξοπλισμών που έγιναν στη Ρώμη – συγκρούεται με όλες τις θετικές δράσεις, όλες τις ανθρώπινες και κοινωνικές προόδους που περιγράφουμε καθημερινά από τις στήλες αυτού του πρακτορείου. Συγκρούεται με το φως που συνεχίζει να φωτίζει το σκοτάδι.
Είναι λοιπόν απολύτως απαραίτητο να καταλάβουμε και να αισθανθούμε ότι αυτές οι παράλογες πράξεις που παρακολουθούμε είναι οι δραματικές, τραγικές και ακατανόητες ουρανομήκεις στροφές αυτού του συστήματος που πεθαίνει: αυταρχικό, βίαιο, βασισμένο στο κέρδος, αδιάφορο για τον ανθρώπινο πόνο – οι ανθρωπιστές απάντησαν καλά σε αυτό το σύστημα χθες στην πορεία με ένα παλιό αλλά επίκαιρο σύνθημα: «πολέμαρχοι θα σας σαρώσουμε με ειρήνη, με δύναμη, με χαρά»!
