Αυτό το κεφάλαιο του ημερολογίου είναι αφιερωμένο στην γνωριμία με τους καπετάνιους και τις καπετάνισσες που έρχονται από μακριά και βρίσκονται μαζί μας στον στολίσκο. Η Karina είναι από τη Βραζιλία, από την περιοχή του Σάο Πάολο. Έχει μια 17χρονη κόρη, είναι δασκάλα και ήρθε εδώ επειδή ένιωσε ότι έπρεπε να κάνει κάτι άμεσο και σημαντικό. Της κάναμε μερικές ερωτήσεις και αυτά είναι τα όσα μας είπε.
Τι σημαίνει για εσάς, ως Βραζιλιάνα, να κάνετε μια τέτοια επιλογή, με όλα τα οικονομικά και συναισθηματικά κόστη που συνεπάγεται;
Ονομάζομαι Karina, είμαι Βραζιλιάνα, αλλά ο προπάππους μου ήταν Ιταλός από την Πάρμα. Δυστυχώς, δεν μπόρεσα να αποκτήσω την ιταλική υπηκοότητα λόγω του νόμου που ψήφισε πρόσφατα η κυβέρνηση Μελόνι, ο οποίος απαγορεύει σε όσους έχουν Ιταλό παππού ή γιαγιά να αποκτήσουν την υπηκοότητα, αν ο παππούς ή η γιαγιά δεν έχουν γεννηθεί στην Ιταλία. Αποφάσισα να έρθω εδώ επειδή εδώ και δύο χρόνια υποφέρουμε πολύ στη Βραζιλία, βλέποντας ζωντανά μια γενοκτονία, μια βίαιη μορφή αποικιοκρατίας να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας.
Εμείς οι Βραζιλιάνοι υποφέρουμε από την αποικιοκρατία εδώ και 500 χρόνια, αλλά είναι συγκλονιστικό να το βλέπεις από πρώτο χέρι. Στη Βραζιλία, ασχολούμαι με την ιστιοπλοΐα. Έχω ένα πρόγραμμα ιστιοπλοΐας για ανηλίκους που ζουν σε φαβέλες και δεν θα μπορούσαν ποτέ να ασχοληθούν με αυτό το άθλημα λόγω του κόστους. Αντ’ αυτού, προσπαθούμε να τους προσφέρουμε τα καλύτερα μαθήματα.
Δεν είμαι ειδική για την Παλαιστίνη. Δεν ήμουν μαχητική, ιστορική ακτιβίστρια, αλλά άρχισα να ασχολούμε αυτό το θέμα μετά τη συνάντησή μου με τον Thiago Avila σε μια συνάντηση στο πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο και σε ένα πολιτιστικό κέντρο που διαχειρίζονται Παλαιστίνιοι φοιτητές. Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω ένα σεμινάριο του Ilan Pappé και έμαθα περισσότερα για την κατάσταση στην Παλαιστίνη, τον μακρύ αγώνα αυτού του λαού ενάντια στην ισραηλινή αποικιοκρατία και αποφάσισα να κάνω κάτι γι’ αυτό.
Πώς βλέπουν οι Βραζιλιάνοι και οι ακτιβιστές τα γεγονότα στην Παλαιστίνη; Ας θυμηθούμε ότι η Βραζιλία καταδίκασε το Ισραήλ και απέλασε τον πρέσβη του, ενώ ο πρόεδρος Λούλα δεν μπορεί πλέον να εισέλθει στο Ισραήλ. Πώς αισθάνεστε για όλα αυτά; Φοβάστε για την ασφάλειά σας σε περίπτωση που συλληφθείτε και κρατηθείτε σε ισραηλινές φυλακές;
Η Βραζιλία είναι μια πολύ μεγάλη χώρα και παρακολουθούμε τα γεγονότα στην Παλαιστίνη, παρόλο που βρισκόμαστε πολύ μακριά. Η βραζιλιάνικη κυβέρνηση, μαζί με την κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής, κινήθηκε στο πλαίσιο των BRICS για να καταδικάσει την αποικιοκρατική και γενοκτονική πολιτική του Ισραήλ, μεταξύ άλλων και επειδή, όπως είπα ήδη, ζήσαμε κατά την περίοδο της πορτογαλικής κυριαρχίας όλες τις καταστροφικές συνέπειες της αποικιοκρατίας. Γι’ αυτό ακριβώς στη Βραζιλία υπάρχει μεγάλη αλληλεγγύη προς την Παλαιστίνη.
Στη Βραζιλία έχω τη ζωή μου, μια 17χρονη κόρη, πρέπει να δουλεύω για να τη συντηρήσω και γι’ αυτό η απόφαση αυτή ήταν αρκετά δύσκολη για μένα, αλλά ήθελα να την πάρω για να δείξω μια αλληλεγγύη που δεν γνωρίζει σύνορα ή φραγμούς. Φυσικά, φοβάμαι λίγο την ιδέα όχι τόσο να με συλλάβουν, όσο να με κρατήσουν για πολύ καιρό, γιατί θα έχανα τη δουλειά μου και η ζωή μου θα γινόταν πολύ, πολύ περίπλοκη. Ωστόσο, η κυβέρνηση του Λούλα μου δίνει ασφάλεια και ένα αίσθημα προστασίας. Δεν θα είχα φύγει ποτέ αν στη θέση του Λούλα υπήρχε μια δεξιά κυβέρνηση όπως αυτή που είχαμε με τον Ζαΐρ Μπολσονάρο.
Μετάφραση από τα ιταλικά: Pressenza Athens
