1ο ημερολόγιο καταστρώματος από τις εν πλω αποστολές του Global Sumud Flotilla: σαλπάρουμε για να ξαναγίνουμε άνθρωποι

Ο Lucio, ο Manfredo και ο Stefano βρίσκονται στα πλοία της Global Sumud Flotilla και θα διηγηθούν την περιπέτειά τους για το διεθνές πρακτορείο ειδήσεων Pressenza. Αυτό είναι το πρώτο ημερολόγιό τους. Όλες οι συντακτικές ομάδες τους εύχονται καλό ταξίδι!

Ένα τσουνάμι ανθρωπιάς ετοιμάζεται να ξεκινήσει για να προσπαθήσει να απελευθερώσει τη Γάζα από τον αποκλεισμό της ανθρωπιστικής βοήθειας. Θα προσπαθήσουμε να σπάσουμε την παράνομη πολιορκία του Ισραήλ με τη δύναμη της μηβίαιης αλληλεγγύης, μια δύναμη που έρχεται από την ανθρωπότητα και για την ανθρωπότητα. Χιλιάδες άνθρωποι συμμετέχουν σε αυτό το υπέροχο διεθνές κίνημα που θέλει να βοηθήσει όλους τους αθώους ανθρώπους της Γάζας.

Ενώ ένα μέρος του στόλου έχει αναχωρήσει από τη Γένοβα με προορισμό τη Βαρκελώνη, εδώ στη Σικελία εργαζόμαστε για να εξοπλίσουμε τα σκάφη, να ελέγξουμε τις συνθήκες ασφάλειας, να εφοδιάσουμε την κουζίνα να ελέγξουμε τα πανιά, τους κινητήρες μαζί με όλους τους διεθνείς συντρόφους και συντρόφισσες που θα απαρτίζουν το πλήρωμα.

Μεταξύ των πολλών ανθρώπων που περιφέρονται ανάμεσα στα διάφορα σκάφη που προετοιμάζονται, πολλοί βοηθούν σε συγκεκριμένες εργασίες που συχνά δεν έχουν σχέση με τη ναυτιλία: κινητήρες, ηλεκτρικές εγκαταστάσεις, καθαρισμός και εκκένωση υλικών των παλαιών ιδιοκτητών, τα οποία σε ορισμένες περιπτώσεις δεν θα είναι απαραίτητα για την αποστολή. Συμβαίνει λοιπόν οι ιστιοπλόοι που ασχολούνται με τις διάφορες εργασίες ελέγχου και επαλήθευσης να φαίνονται σαν ακροβάτες κρεμασμένοι σε ένα σχοινί σε ύψος είκοσι μέτρων, απασχολημένοι με τον έλεγχο των σφεντόνων, των τροχαλιών και των σχοινιών. Οι ιδιαίτερα σχολαστικοί πλοιοκτήτες προγραμματίζουν αυτές τις επιθεωρήσεις σε τακτική βάση.

Έτσι, όροι όπως «banzigo» (ένα κάθισμα με ιμάντες που χρησιμεύει για να ανυψώσει ένα άτομο στην κορυφή του κατάρτι), sartie volanti (επιπλέον χαλύβδινα καλώδια σε περιπτώσεις όπου ο ιστός του σκάφους βρίσκεται σε γωνία 90 μοιρών σε σχέση με αυτό και, επομένως, σε ορισμένες περιπτώσεις, χρειάζεται μεγαλύτερη στήριξη), απαιτούν εξηγήσεις που συνήθως δίνει ο εκπαιδευτής ιστιοπλοΐας σε άτομα που είναι πιο περίεργα. Στην πραγματικότητα, αυτές οι εξηγήσεις θα είναι χρήσιμες στην αποστολή για τα μέλη του πληρώματος που δεν είναι ειδικοί στην ιστιοπλοΐα, αλλά θα επιβιβαστούν ως δημοσιογράφοι, άτομα με πολιτική ή κοινωνική επιρροή, γιατροί ή μηχανικοί. Το λιμάνι είναι λοιπόν γεμάτο από ανθρώπους που πηγαινοέρχονται αναζητώντας εργαλεία ή άτομα που θα τους βοηθήσουν σε πολύ σύνθετες και βαριές εργασίες, όπως το κατέβασμα ενός πανιού ή το άνοιγμα ενός κρίκου που έχει κολλήσει καθώς είναι εκτεθειμένο στην αρμύρα.

Το κλίμα είναι ιδιαίτερα συνεργατκό, ένταση εργασίας αλλά και ελπίδα πλημμυρίζουν την ατμόσφαιρα. Συζητήσαμε μεταξύ μας τις απειλές που εκτόξευσε ο Ισραηλινός Υπουργός Εθνικής Ασφάλειας Itamar Ben Gvir, αναφερόμενος στο ενδεχόμενο παρατεταμένης κράτησης σε πολύ σκληρές συνθήκες. Σίγουρα, η υποστήριξη και η συμπαράσταση μεγάλου μέρους του πληθυσμού στην Ευρώπη και στον κόσμο αποτελεί εγγύηση ασφάλειας, αλλά και ελπίδα. Ταυτόχρονα, προετοιμαζόμαστε για μια εκπαίδευση σχετικά με τη συμπεριφορά που πρέπει να ακολουθήσουμε σε τεταμένες και έκτακτες καταστάσεις. Εν τω μεταξύ, μάθαμε ότι όλα τα σκάφη που αναχώρησαν από την Ισπανία άλλαξαν πορεία λόγω ανέμου 30 κόμβων και θυελλώδους θάλασσας. Προφανώς, τα απρόβλεπτα σε μια αποστολή αυτού του είδους είναι στην ημερήσια διάταξη.

Αναρωτήθηκα πολλές φορές γιατί αποφάσισα να συμμετάσχω στην αποστολή ήδη από τον Μάρτιο στο Global March To Gaza και σκέφτηκα ότι δεν αρκούσε πια να κάνω διαδηλώσεις και πολιτική δραστηριότητα στην πόλη μου, ή να οργανώνω το μποϊκοτάζ με το κίνημα BDS. Ένιωθα την ανάγκη να κάνω κάτι πιο δυνατό, πιο ριζοσπαστικό, όπως η επιθυμία να επιλέξω να μην παραμείνω σιωπηλός όταν ο κόσμος σιωπά μπροστά σε μια σφαγή και μια γενοκτονία, μπροστά σε μια ντροπή της ανθρωπότητας που γίνεται στην πρόσφατη ιστορία. Κάθε μέρα βλέπουμε ένα κομμάτι της ανθρωπότητας να καταρρέει στην ντροπιαστική και θλιβερή αυτή συνθήκη.

Αποφάσισα να συμμετάσχω σκεπτόμενος τα βιβλία που έχω διαβάσει: την Χάνα Άρεντ, με την ικανότητά της να περιγράφει «Την κοινοτοπία του κακού» και, συνεπώς, να μην τοποθετείται σε εκείνη την πλευρά. Τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, σύμφωνα με τον οποίο το πιο οδυνηρό δεν είναι οι κακοί άνθρωποι, αλλά εκείνοι που σιωπούν μπροστά στην κακία. Σκέφτομαι επίσης τον Ντίτριχ Μπονχέφερ και την Ομολογούσα Εκκλησία ενάντια στον ναζισμό, μια μικρή κοινότητα που είχε καταλάβει ότι ο Χίτλερ ήταν ένας αντίπαλος, ένας τρομερός εχθρός που έπρεπε να καταπολεμηθεί με κάθε τρόπο.

Μερικές φορές είναι χρήσιμο να αναζητούμε πρότυπα στην ιστορία μας, θετικά πρότυπα όπως για παράδειγμα ο Αντόνιο Γκράμσι, ο οποίος έλεγε ότι πρέπει να είμαστε παρτιζάνοι, δεν μπορούμε να παραμένουμε αδιάφοροι. Όλα αυτά τα λόγια, οι ζωές αυτών των ανδρών και γυναικών του παρελθόντος με βοηθούν να κινητοποιηθώ, να εμβαθύνω, να συνειδητοποιήσω και να αντιμετωπίσω μια επιλογή που δεν κάνουμε ως λευκοί δυτικοί ήρωες, αλλά με μεγάλη ταπεινότητα και λίγο φόβο, σκεπτόμενοι τους αγαπημένους μας, τα παιδιά μας, τους γονείς μας, τους συντρόφους μας. Ίσως το κάνω για να μπορέσω να απαντήσω με αξιοπρέπεια και σταθερή συνείδηση, όταν η τερατώδης διάσταση αυτού που συμβαίνει στον παλαιστινιακό λαό θα είναι ακόμα πιο σαφής και εμφανής, στην μοιραία ερώτηση που θα μου κάνουν: εσύ τι έκανες όταν συνέβαιναν όλα αυτά;