Ως κίνημα Παλαιστινίων και Ισραηλινών που προασπίζει τη μηβία και την ισότητα, η οργάνωση Μαχητές για την Ειρήνη δημοσιεύει την ακόλουθη επείγουσα δήλωση ενόψει της επιδεινούμενης ανθρωπιστικής και πολιτικής κρίσης στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη:
Σε απάντηση στη συνεχιζόμενη πολιτική λιμοκτονίας στη Γάζα και στην επιτάχυνση της εθνοκάθαρσης των Παλαιστινιακών κοινοτήτων στη Δυτική Όχθη, είμαστε αναγκασμένοι/ες να μιλήσουμε ξεκάθαρα: πρόκειται για γενοκτονία και πρέπει να σταματήσει.
Δεν χρησιμοποιούμε αυτή τη λέξη ελαφρά τη καρδία. Όπως τονίζεται στην πρόσφατη έκθεση του B’Tselem, «Η γενοκτονία μας», αυτό που βιώνουμε δεν είναι απλώς μια αποτυχία στην προστασία της ζωής των αμάχων, αλλά η σκόπιμη καταστροφή της, με την έγκριση του κράτους.
Στη Γάζα, περισσότεροι από 60.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί, μεταξύ των οποίων χιλιάδες παιδιά. Οικογένειες πεθαίνουν από την πείνα και ολόκληρες γειτονιές έχουν μετατραπεί σε ερείπια. Το Ισραήλ έχει συστηματικά και σκόπιμα καταστρέψει πάνω από το 70% των κτιρίων της Γάζας, έχει προκαλέσει ζημιές ή έχει καταστρέψει το 94% των νοσοκομείων και έχει εξαφανίσει το 89% των σχολείων. Η παροχή βοήθειας παρεμποδίζεται, το νερό έχει διακοπεί και οι άμαχοι πολίτες δέχονται επιθέσεις ενώ προσπαθούν να βρουν τροφή. Δεν πρόκειται για φυσική καταστροφή: είναι μια σκόπιμη πολιτική επιλογή που αποσκοπεί στην καταστροφή των συνθηκών διαβίωσης των αμάχων πολιτών.
Στη Δυτική Όχθη, οι περιορισμοί στην κυκλοφορία έχουν επιδεινωθεί δραματικά, με πολλαπλασιασμό των οδοφραγμάτων, κλείσιμο δρόμων χωρίς προειδοποίηση και απομόνωση ολόκληρων χωριών από νοσοκομεία, σχολεία και αγορές, ενώ ολόκληρες Παλαιστινιακές αγροτικές κοινότητες εκτοπίζονται από ένοπλους εποίκους και στρατιωτικές μονάδες. Στην κοιλάδα του Ιορδάνη, στους λόφους νότια της Χεβρώνας και στις βόρειες περιοχές, σπίτια έχουν πυρποληθεί, πηγές νερού έχουν δηλητηριαστεί, ζώα έχουν σκοτωθεί και άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Μόλις χθες το βράδυ, ο Αουντάχ Χαθαλίν, ένας γνωστός και αγαπητός ακτιβιστής της κοινότητας Ουμ αλ Καΐρ, σκοτώθηκε από πυροβολισμούς σε μια άλλη δολοφονική επίθεση από εποίκους. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, ο Σαϊφολλάχ Μουσαλέτ ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου στο χωριό Σινχίλ ενώ υπερασπιζόταν τη γη της οικογένειάς του από την εισβολή των εποίκων. Αυτά δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά. Αποτελούν μέρος μιας σαφούς και τεκμηριωμένης στρατηγικής για την απομάκρυνση των Παλαιστινίων από τη γη τους: αυτό που το διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει ως εθνοκάθαρση.
Αναγνωρίζουμε επίσης τον πόνο και την αγωνία των Ισραηλινών οικογενειών των οποίων οι αγαπημένοι παραμένουν όμηροι στη Γάζα. Αυτοί οι όμηροι πρέπει να επιστραφούν σώοι και αβλαβείς τώρα ή, αν χρειαστεί, να λάβουν μια αξιοπρεπή ταφή. Ο τεράστιος πόνος που τους συνοδεύει δεν μπορεί να αγνοηθεί. Αλλά δεν μπορεί ούτε να δικαιολογήσει την πείνα και τη μαζική σφαγή ενός ολόκληρου άμαχου πληθυσμού.
Ταυτόχρονα, χιλιάδες Παλαιστίνιοι πολιτικοί κρατούμενοι παραμένουν φυλακισμένοι σε ισραηλινά σωφρονιστικά ιδρύματα, υπό απάνθρωπες και εξευτελιστικές συνθήκες. Πολλοί έχουν υπομείνει χρόνια εγκλεισμό χωρίς δίκη, σε απομόνωση ή χωρίς πρόσβαση στη δικαιοσύνη. Η απελευθέρωσή τους πρέπει να αποτελεί μέρος κάθε δίκαιης και διαρκούς πολιτικής λύσης.
Κάθε ουσιαστική πορεία προς την ειρήνη πρέπει να αντιμετωπίσει το εύρος όλων των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε αυτήν την σύγκρουση, συμπεριλαμβανομένης της συστηματικής χρήσης παράνομων κρατήσεων και συλλογικών τιμωριών εναντίον των Παλαιστινίων, καθώς και του τραύματος, της ανασφάλειας και της δίωξης των αμάχων που υπέστησαν οι Ισραηλινοί. Η δικαιοσύνη πρέπει να επεκταθεί σε όλους όσοι ζουν εδώ, χωρίς εξαιρέσεις.
Ως Παλαιστίνιοι/ες και Ισραηλινοί/ές που επιλέξαμε να ακολουθήσουμε τον δρόμο της μηβίας, ακόμη και σε καιρό πολέμου, καλούμε όλους τους ανθρώπους με συνείδηση, εντός και εκτός των κοινωνιών μας, να μιλήσουν ανοιχτά. Να δράσουν. Να αρνηθούν τη συνενοχή και να απορρίψουν τα ψέματα που μας λένε ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Παραμένουμε προσηλωμένοι στην ειρήνη, τη μηβία ο ένας προς τον άλλον, η μία προς την άλλη.
Αυτή η δέσμευση έχει τις ρίζες της στην πεποίθηση ότι η κατοχή πρέπει να τελειώσει και ότι η δικαιοσύνη δεν είναι ένα όνειρο, αλλά μια ανάγκη. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να αρχίσουμε να επιδιορθώνουμε ό,τι έχει καταστραφεί και να χτίζουμε το μέλλον που ξέρουμε ότι είναι δυνατό: ένα μέλλον στο οποίο Παλαιστίνιοι/ες και Ισραηλινοί/ές θα ζουν σε ελευθερία και ισότητα, καθοδηγούμενοι από μια κοινή δέσμευση για τη μηβία και την ανθρωπιά.
Με αλληλεγγύη και ελπίδα,
Μαχητές/τριες για την ειρήνη.
