Στην ομιλία της Θεραπείας της Οδύνης, ο Σίλο πραγματοποιεί μια σπουδαία και, κατά τη γνώμη της συγγραφέα, έγκυρη πράξη. Εξηγεί τη σημερινή στιγμή της βίας στην οποία ζούμε και προτείνει πώς να την ξεπεράσουμε μέσα από μια αλληγορία, η οποία περιέχει τον σπόρο του δόγματός του, ενός νέου μύθου: αυτού που χρειάζεται σήμερα ο άνθρωπος για να ξεπεράσει τόσο πόνο και οδύνη και, μαζί με αυτόν, να κάνει ένα ποιοτικό άλμα, όπως δεν το έχει βιώσει ποτέ.

Σήμερα θα ήθελα να ενώσω τη μαρτυρία μου μαζί με άλλων και την ιδιαίτερη ερμηνεία της Θεραπείας της Οδύνης, την οποία ο Σίλο έδωσε στις 4 Μαΐου 1969 στο Πούντα ντε Βάκας, ένα απομακρυσμένο μέρος στα βουνά των Άνδεων, όπου η στρατιωτική εξουσία της εποχής του επέτρεψε να μιλήσει «στις πέτρες» και όπου στεγάζεται το ομώνυμο Πάρκο Μελέτης και Περισυλλογής.

Αν κάποιος αναρωτιέται για τη διδασκαλία και το έργο του Σίλο – κατά τη γνώμη μου – ο πιο γρήγορος τρόπος προσέγγισης είναι να ακούσει ή να διαβάσει τη Θεραπεία της Οδύνης, στη συνέχεια μπορεί να μελετήσει τα έργα του, να διερευνήσει την προβολή του στον κόσμο και να τολμήσει να πειραματιστεί, αν του ταιριάζει… ή ίσως είναι καλύτερα να ξεκινήσει με την εμπειρία για να προχωρήσει αργότερα στη μελέτη…

Μερικά σχόλια πάνω στη Θεραπεία της Οδύνης

Από την αρχή, ο Σίλο καθιστά σαφές ότι οι απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα που πάντα συνόδευαν τα ανθρώπινα όντα βρίσκονται βαθιά μέσα στη συνείδηση και την καρδιά τους. Όχι σε εξωτερικές φιγούρες ή εντολές. Και το θέτει ως εξής…

Αν ήρθες να ακούσεις έναν άνθρωπο, ο οποίος υποτίθεται ότι μεταδίδει τη σοφία, έκανες λάθος στο δρόμο, γιατί η πραγματική σοφία δε μεταδίδεται μέσω των βιβλίων ούτε των λόγων. Η πραγματική σοφία βρίσκεται στο βάθος της συνείδησής σου, όπως η αληθινή αγάπη βρίσκεται στο βάθος της καρδιάς σου.

Στην επόμενη παράγραφο, εξηγεί τη θέση του, διευκρινίζοντας παράλληλα τη στάση που αντιστοιχεί σε μια έγκυρη πράξη, κάτι που πραγματοποιεί εκείνη τη στιγμή με την έκθεση της διδασκαλίας του…..

Αν ήρθες σπρωγμένος από τους συκοφάντες και τους υποκριτές να ακούσεις αυτόν τον άνθρωπο με σκοπό αυτά που ακούς να σου χρησιμεύσουν αργότερα ως επιχειρήματα εναντίον του, έκανες λάθος στο δρόμο, γιατί αυτός ο άνθρωπος δεν είναι εδώ για να σου ζητήσει τίποτα, ούτε να σε χρησιμοποιήσει, γιατί δε σε έχει ανάγκη.

Κάποιοι μπορεί να δουν πίσω από αυτά τα λόγια ένα αλαζονικό ον. Εγώ δεν το νομίζω. Αυτό που πρόκειται να μοιραστεί, το παρουσιάζει ως ηθική πράξη, από αγάπη για τους άλλους, από αγάπη για την ανθρωπότητα- από συνοχή και εσωτερική ελευθερία… χωρίς να περιμένει τίποτα, ως μια μεγάλη έγκυρη πράξη, όπως τόνισε.

Στη συνέχεια, θέτει σε πλαίσιο την κατάσταση του πόνου και της οδύνης στην οποία ζουν σήμερα τα ανθρώπινα όντα. Διαχωρίζει τον πόνο στο σώμα από την ψυχική οδύνη και επισημαίνει τη βία ως τη βάση της οδύνης και την επιθυμία ως τη ρίζα της βίας….

Υπάρχει ένας τύπος οδύνης, ο οποίος δεν μπορεί να οπισθοχωρήσει μπροστά στην πρόοδο της επιστήμης, ούτε μπροστά στην πρόοδο της δικαιοσύνης. Αυτός ο τύπος οδύνης, που είναι αυστηρά του νου σου, οπισθοχωρεί μπροστά στην πίστη, μπροστά στη χαρά της ζωής, μπροστά στην αγάπη. Πρέπει να ξέρεις ότι αυτή η οδύνη βασίζεται πάντα στη βία που υπάρχει στην ίδια σου τη συνείδηση. Υποφέρεις γιατί φοβάσαι να χάσεις αυτό που έχεις, ή γι’ αυτό που έχεις ήδη χάσει, ή γι’ αυτό το οποίο αδημονείς να αποκτήσεις. Υποφέρεις γιατί δεν έχεις ή γιατί φοβάσαι γενικά… Ιδού οι μεγάλοι εχθροί του ανθρώπου: ο φόβος της αρρώστιας, ο φόβος της φτώχειας, ο φόβος του θανάτου, ο φόβος της μοναξιάς. Όλες αυτές είναι καθαρά οδύνες του νου σου. Όλες αυτές αποκαλύπτουν την εσωτερική βία, τη βία η οποία υπάρχει στο νου σου. Πρόσεξε ότι αυτή η βία προέρχεται πάντα από την επιθυμία. Όσο πιο βίαιος είναι ένας άνθρωπος, τόσο πιο άξεστες είναι οι επιθυμίες του.

Όμως, η ιστορία που προτείνει στη συνέχεια βρίσκεται στην καρδιά του μηνύματος που εκπέμπει. Εκεί βρίσκεται η αλληγορία ενός νέου μύθου, η ουσία του δόγματός του, η βάση του πολιτισμού που χρειάζεται σήμερα η ανθρωπότητα για να βγει από το φαινομενικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται, ο σπόρος ενός νέου πολιτισμού, για πρώτη φορά πλανητικού, που θα ξαναπάρει την κατεύθυνση που πάντα καθοδηγούσε τα ανθρώπινα όντα στην απελευθέρωσή τους.

Και τι προτείνει μια τέτοια αλληγορία;

Σε αυτήν, ο Σίλο μιλάει για έναν ταξιδιώτη, ένα άλογο -το οποίο ονομάζει «ανάγκη»- και ένα κάρο -το οποίο ονομάζει «επιθυμία»- οι τροχοί του οποίου ονομάζονται «ευχαρίστηση» και «πόνος». Ο ταξιδιώτης φορτώνει την άμαξα με όλο και περισσότερες επιθυμίες, με όλο και περισσότερα αγαθά, μέχρι που γίνεται βάρος στον σκοπό του.

Αφού διαλογιστεί, καταλαβαίνει από το χλιμίντρισμα του αλόγου -ένα σημάδι ανάγκης- ότι πρέπει να αφήσει πίσω του ό,τι δεν του επιτρέπει να προχωρήσει στο δρόμο του προς τον προορισμό που έχει θέσει για τον εαυτό του, τον ίδιο προορισμό που πάντα καθοδηγούσε τον άνθρωπο: την ελευθερία από τον πόνο και την οδύνη. Για να το κάνει αυτό, πρώτα απαλλάσσεται από όλα τα στολίδια και αργότερα από το ίδιο το κάρο.

Ποιος είναι όμως ο ρόλος του ταξιδιώτη, του αναβάτη, σε αυτή την ιστορία; Γιατί δεν εκπροσωπεί την ανάγκη, αλλά ιππεύει στην ράχη της, υψώνεται πάνω από αυτήν.

Ο Σίλο εξηγεί το όραμά του για τον άνθρωπο -που απέχει πολύ από το ζωικό βλέμμα άλλων αντιλήψεων- επισημαίνοντας ότι πρόκειται για ένα ον με την ικανότητα να κοιτάζει τον εαυτό του, να προβληματίζεται για τον εαυτό του και τις πράξεις του, να διαλογίζεται για το πεπρωμένο του και το μονοπάτι που θα τον οδηγήσει σε αυτό.

Ένα ον με πρόθεση, με την ικανότητα να μεταμορφώνει τον εαυτό του και το περιβάλλον στο οποίο ζει, να αλλάζει τις συνθήκες στις οποίες βρίσκεται- ένα ον που έρχεται σε αυτόν τον κόσμο με έναν σκοπό: να ξεπεράσει τον πόνο και την οδύνη. Ένα ον που -με επιτυχίες και λάθη- προχωρά στην αφύπνισή του και ανεβάζει το επίπεδο της συνείδησής του.

Έπειτα ο Σίλο εμβαθύνει στις ρίζες της οδύνης και εξηγεί τις διάφορες εκδηλώσεις της βίας που την γεννά: σωματική, οικονομική, φυλετική, θρησκευτική… για να καταγγείλει, τέλος, τη βία που ασκούμε στους άλλους όταν προσπαθούμε να επιβάλουμε την άποψή μας…

Υπάρχουν άλλες μορφές βίας, οι οποίες επιβλήθηκαν από τη φιλισταία ηθική. Εσύ θέλεις να επιβάλλεις τον τρόπο ζωής σου στον άλλο, πρέπει να επιβάλλεις την αποστολή σου στον άλλο… Αλλά ποιος σου είπε ότι είσαι ένα παράδειγμα προς ακολουθία; Ποιος σου είπε ότι μπορείς να επιβάλλεις έναν τρόπο ζωής επειδή αρέσει σ’ εσένα; Από πού κι ως πού είναι καλούπι, είναι πρότυπο για να το επιβάλλεις εσύ;…

Δείχνει, βέβαια, τη διέξοδο από τη βία…

Μπορείς μονάχα να βάλεις τέλος στη βία σε σένα, στους άλλους και στον κόσμο που σε περιβάλλει με την εσωτερική πίστη και τον εσωτερικό διαλογισμό. Ψεύτικες διέξοδοι δεν υπάρχουν για να μπει τέλος στη βία.

Και ολοκληρώνει την ομιλία του ενθαρρύνοντάς μας να βαδίσουμε στα μονοπάτια της ειρήνης, της χαράς, της αγάπης… της ελπίδας…

Αδερφέ μου: ακολούθησε εντολές απλές, όπως είναι απλές αυτές οι πέτρες, αυτό το χιόνι κι αυτός ο ήλιος που μας ευλογεί. Φέρε την ειρήνη σε σένα και φέρε την στους άλλους. Αδερφέ μου: εκεί στην ιστορία βρίσκεται το ανθρώπινο ον δείχνοντας το πρόσωπο της οδύνης, κοίταξε αυτό το πρόσωπο της οδύνης… αλλά θυμήσου ότι είναι αναγκαίο να προχωρήσεις μπροστά και ότι είναι αναγκαίο να μάθεις να γελάς και ότι είναι αναγκαίο να μάθεις να αγαπάς.

Σε σένα, αδερφέ μου, αποτείνω αυτήν την ελπίδα, αυτήν την ελπίδα της χαράς, αυτήν την ελπίδα της αγάπης για να εξυψώσεις την καρδιά σου και να εξυψώσεις το πνεύμα σου και για να μην ξεχάσεις να εξυψώσεις το σώμα σου.

Θα μπορέσουν τα ανθρώπινα όντα σήμερα να σταματήσουν και να διαλογιστούν; Ίσως, παρακινούμενα από την ανάγκη, μπροστά στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, να το κάνουν- να στρέψουν το βλέμμα του στον εαυτό τους, να ξυπνήσουν… και τότε να αποφασίσουν να αποδεσμευτούν από τόσες πολλές επιθυμίες που τα κρατούν χαμένα και από τη βία που αυτές γεννούν, να ανέβουν στη ράχη της ανάγκης και να ξαναπιάσουν το δρόμο που τους άνοιγε πάντα το μέλλον: το δρόμο της μηβίας, το δρόμο της ζωής… της απελευθέρωσής τους.

Για περισσότερες πληροφορίες:

www.silo.net

https://www.parquepuntadevacas.net/Arenga.php

https://www.elmayordelospoetas.net/1978/09/29/dia-2-la-accion-valida-transcripcion/

Μετάφραση από τα ισπανικά: Pressenza Athens